Van vrienden S. en M. leerde ik dat je niet al je oliebollen met oudjaar al op moet maken. Je moet er een paar invriezen die je dan bewaart voor speciale gelegenheden. Want het is vaker per jaar oudjaar. Zoals het voor mij vanavond ook weer een oudjaar is. En hoewel ik er zelf helemaal niks mee heb, is het morgen toch weer nieuwjaar. En schudden de mensen mij weer de hand en feliciteren ze mij.
Dus met oudjaar heb ik wat oliebollen ingevroren die ik deze avond eet. Lekker met een bak koffie erbij want morgen is er weer gewoon een werkdag. Een werkdag als alle anderen, waarop ik me niet specialer voel dan andere werkdagen. Het positieve vind ik altijd, dat als mijn nieuw jaar begint, dat ik dan ook weer thuiskom in de schemer, de echte donkere periode is voorbij.
En terwijl ik vorig jaar genoegen moest nemen met een doodgewoon patatje met, zal het eten morgen iets feestelijker zijn. En hoef ik er zaterdag ook niet extreem vroeg uit. En hoef ik me dan ook niet af te vragen of die vrachtwagen met al mijn herinneringen wel aan zal komen. Want overmorgen woon ik ook al weer precies jaar in mijn eigen huis. Een jaar dat zoveel moois bracht een jaar waarin ik leerde ik relativeren en dat is heel krachtig als je dat kan. Dus eet ik gewoon twee dagen achter elkaar oliebollen.
Vanavond was de tweewekelijkse oppas beurt bij vrienden M. en S. En terwijl ik daar op de bank wat aan het zappen was bleef ik hangen bij de 24 uur met… op Nederland 3. Een programma waarin een gast samen met interviewer Wilfried de Jong 24 uur lang in één ruimte doorbrengt. De gast van deze week was Theo Maassen en ik vond hem bijzonder openhartig. En terwijl ik zo naar dat programma keek, kwam een theorie weer opborrelen die ik al jaren heb. Het valt mij altijd op dat mensen met dezelfde voornaam, ook dezelfde karaktertrekken hebben.