De lessen van mijn Vader

Photo showing a pile of books. The title of the top book reads: "Life lessons of the masters"
Photo by Josh on Unsplash

Toen ik het artikel schreef over hij mijn vader als mens was, kwamen er gedachten in me op over wat ik van hem geleerd had. En ik had onder de titel van dit artikel al een heel artikel klaar staan. Ik wilde ik ook fijne momenten delen van de periode vlak na zijn dood en dat artikel was ook al zo goed als af.

Alleen terwijl ik die artikelen schreef, begon ik ook zijn Ziel te voelen en drong het stil aan tot me door wat zijn werkelijk les was. Ik gooide beide artikelen weg, want ik denk dat zijn werkelijke les een veel mooiere les is.

Na zijn overlijden ben ik nog een week bij mijn moeder gebleven. Even leek het alsof ik op en neer moest naar mijn eigen huis, want ik had geen gepaste kleding voor zijn uitvaart meegenomen. Alleen het toeval wil dat vanaf 28 (of 29) April 2021 de winkels weer open mochten, zodat ik bij mijn moeder in de buurt nieuwe kleding kon kopen.

In die week kwamen er regelmatig mensen bij mijn moeder langs om ons te condoleren. En waar ze eigenlijk ons wilden komen troosten, was het meestal andersom. Het troosten van anderen bleef niet alleen beperkt tot de mensen die langskwamen.

Continue reading

Mijn eerste leraar: Hoe mijn vader als mens was

Photo of a laptop with a printed resume on it.
Photo by João Ferrão on Unsplash

Onbewust kwam ik van loslaten naar artikelen over de dood, wat voor vele mensen een zwaar thema is. In het kader van het loslaten wil ik – vooral voor mezelf – over de week na mijn vaders dood schrijven. Maar om dat in de juiste context te kunnen plaatsen, is het belangrijk om eerst iets meer over mijn vader te vertellen.

Het leven heeft mij in een aantal fases in de juiste richting geleid, maar in mijn vaders geval duwde het leven hem in één keer naar zijn richting. Hij was begin dertig toen hij tijdens het werk een collega optilde, zodat die collega iets beter kon zien. Aan deze actie hield hij twee hernias over.

Tijdens de eerste operatie had de chirurg de tweede hernia gemist en tijdens de tweede operatie ging er van alles mis. Er werd een zenuw geraakt waardoor hij geen gevoel meer in zijn linkervoet had en de operatie zelf was niet succesvol, gevolg een leven lang vol pijn.

Waar anderen zich hier misschien bij neer zouden leggen, kwam dat niet in mijn vader op en hij begon een elektronisch reparatiebedrijf. Zo kon hij zelf de werktijden bepalen en aangezien het bedrijf naast ons huis was, kon hij ook even rust nemen wanneer dat nodig was.

De keuringarts probeerde mijn vader voorzichtig uit te leggen dat hij nooit meer zou kunnen werken. Zijn verbazing was groot toen mijn vader hem vertelde dat hij geen werk meer voor hem hoefde te zoeken, omdat hij zelf een bedrijf was begonnen. Ja zo was mijn vader, die liet zich door niets uit het veld slaan.

Continue reading

Hoe ga je als heler om met de dood?

Photo of a state of an Angel
Photo by Bradley Gossett on Unsplash

Geen enkel mens kiest er zelf voor om een heler te zijn, die keuze is al gemaakt voor je op aarde land. De worsteling die ik lang heb gehad – misschien hebben anderen dit ook zo ervaren – is de “last” die het met zich meebrengt, ik heb me er dan ook lang tegen verzet.

Als ik bijvoorbeeld weer eens een wildvreemde tegenkwam die uit het niets zijn/haar levensverhaal tegen me vertelde negeerde ik die persoon gewoon meestal. Ook misschien wel omdat ik niet goed wist wat ik er mee moest of hoe ik er mee om moest gaan.

Toen ik me eenmaal realiseerde dat het geen keuze maar een pad was, leerde ik niet alleen hoe ik anderen mocht helpen zonder dat het ten koste gaat van mezelf. Maar ik leerde ook steeds meer over dat wat mijn gereedschappen zijn om anderen te mogen helpen. En de “last” werd voornamelijk een lust.

Maar toch zijn er nog momenten – of eigenlijk beter gezegd situaties – die ik lastig vind. Als ik iemand bijvoorbeeld behandel dan kan ik veel voelen. En soms voelt iets niet zo heel goed en dan verwijs ik de persoon direct naar huisarts, uiteraard breng je de boodschap in zachtheid.

Ik kan in mijn eigen lichaam vaak voelen waar of welke klachten iemand heeft. Zo kan ik me enorm slaperig voelen als iemand heel moe is of een droge keel krijgen als iemand te weinig drinkt. Ik neem de klachten niet over hoor. Mijn lichaam is een soort van kompas, het verteld me wat er met de ander aan de hand is.

Continue reading

Verfblikken, conservenblikken en terugblikken

Photo of an open paint bucket with a paint roller resting on it
Photo by Sven Brandsma on Unsplash

Het is inmiddels 4,5 jaar geleden dat mijn vader overleed en we missen hem niet alleen als mens, maar ook als onze klusjesman. Mijn vader kon namelijk alles en hij had een strak onderhoudsschema. In een schriftje hield hij bij wanneer hij voor het laatst iets geschilderd had en hij verdeelde het schilderwerk zo, dat hij elk jaar maar een beetje hoefde te doen. In plaats van alles in één keer.

Na 4,5 jaar waren er stukken hout die echt schreeuwden om verf en ik had eigenlijk al van het voorjaar onderhoud willen plegen bij mijn moeder, maar het leven is dat wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt. Aan het stoten van mijn hoofd hield ik niet alleen een hersenschudding over, maar ook een Post-Commotioneel Syndroom (PCS). Dat is een duur woord voor een hersenschudding die na drie maanden nog niet over is.

Afgelopen donderdag was het qua weer één van de laatste mooie schilder dagen en aangezien ik weer kan bukken zonder hoofdpijn te krijgen was het nu of volgend jaar. Na het ontbijt ging ik eerst even snel naar de Action om rollers en wegwerp kwasten te kopen en na 2 uur schuren had ik de voor- en zijkanten kaal genoeg.

Photo of a wooden barn, sanded and prepared for new paint.
Continue reading

Wat is ons emotioneel DNA?

Image of a real close up of physical DNA
Photo by digitale.de on Unsplash

Naar mate de wetenschap meer inzicht kreeg in de anatomie van het menselijk lichaam, ontdekten we DNA en welke rol het DNA speelt. In dit artikel beschrijf ik een ander soort DNA, waar dat wat wij als DNA beschouwen ons fysiek DNA is, wil ik het in dit artikel hebben over dat wat ik ons emotioneel DNA noem.

Gedurende ons eigen leven bouwen we onze eigen traumas op. Sommige kunnen we helen en anderen zijn zo pijnlijk dat we ze onder het matje schuiven. Voor de meeste mensen geldt dat het trauma dat we wegstoppen prima geheeld kan worden, maar er is ook trauma zo heftig is dat iemand de verwerking ervan niet aan kan.

Maar Ik wil het nu niet hebben over onze eigen traumas en emotionele blokkades, waar ik het over wil hebben is de onverwerkte traumas die we van onze voorouders hebben geërfd. Dit zijn traumas op individueel niveau, maak ook op het niveau van de leefgemeenschap van onze ouders en sommige ook tot het ras van onze voorouders.

In ons emotioneel DNA zitten nog meer zaken opgeslagen, maar die laat ik nu buitenbeschouwing. Enerzijds omdat het geen onderdeel is van wat ik in dit artikel wil beschrijven en anderzijds omdat dit concept zich ook nog aan het vormen is. Dus voor nu is het belangrijk om te weten dat al die verborgen traumas die ons voorouders niet konden verwerken, van generatie tot generatie worden doorgegeven via ons emotioneel DNA.

De blokkades en traumas die je van je voorouders hebt gekregen kunnen je hele leven voor jou verborgen blijven en in dit geval geef je ze door aan volgende generatie(s). Maar wanneer het leven besluit dat jij instaat bent om die traumas als nog te verwerken, dan kloppen ze nog harder dan je Ego aan de deur.

Continue reading

Wanneer de jongere generatie, een college geeft

Photo of a female college student, holding books in her hand.
Photo by Element5 Digital on Unsplash

Elke generatie moppert op andere generaties en we leggen dan vaak de nadruk op dat wat die andere generatie allemaal “fout” doet. En dat is jammer, want wanneer je verbinding zoeken met een andere generatie dan zul je zien dat je van hen ook dingen kunt leren en misschien nog wel belangrijker, je hen ook iets kunt leren.

Dublin in Ierland kent een actieve scene van Buskers – zo worden straatartiesten daar genoemd – en deze scene is een broedplaats voor talent. Zo treedt Alie Sherlock daar al van jongs af aan op en dat is niet onopvallend gebleven, want inmiddels is ze al op tournee door andere landen. Zodoende doet ze binnenkort ook Nederland aan, maar dat terzijde.

Naast Alie is er ook een jongeman genaamd Cuan Durkin. Wat Cuan voor mij zo bijzonder maakt is dat hij al van jongs af aan een voorliefde heeft voor het zingen van Opera muziek. In mijn vooroordeel dacht ik altijd dat de huidige generatie geen interesse heeft in Opera muziek. Zo zie je maar weer hoe misleidend vooroordelen kunnen zijn.

In het volgende filmpje, waarin Cuan een gastoptreden verzorgt bij een optreden van Alie, geven deze jonge talenten een college, een waardevolle levensles: het mannelijke en het vrouwelijke horen in symbiose met elkaar te leven.

Wanneer je dit filmpje goed bekijkt zie je hoe deze symbiose hoort te zijn. Het zit hem in hun onderlinge communicatie, zowel verbaal als hun lichaamstaal. In de eerste 24 seconden zie je hoe ze met elkaar “bespreken” en zoeken naar hoe ze dit nummer moeten brengen.

Continue reading

Een politicus en een priester komen gelijktijdig aan bij de poort van de Hemel

Photo of Ronald Reagan, the 40th president of the USA.
Photo by Library of Congress on Unsplash

Ronald Reagan stond bekend om de vele moppen die hij vertelde. Deze kon ik niet voor me houden.

Een politicus en een priester komen tegelijk aan bij de poort van de hemel. Nadat Petrus de benodigde formaliteiten heeft afgehandeld neemt hij de politicus en de priester mee om ze naar hun vertrek te brengen.

Eerst komen ze aan bij een kleine eenkamerappartement, waarin alleen een bed, een stoel en een tafel staan. Petrus zegt: “Dit is het vertrek van de priester.” De politicus bekijkt het vertrek van de priester en begint zich zorgen te maken, over wat zijn vertrek zal worden.

De politicus kan het niet geloven als Petrus stopt bij een grote Villa, met een prachtige tuin en heel veel bedienden, en hem verteld dat dit zijn vertrek is. Hij kan het niet nalaten om Petrus te vragen hoe het toch mogelijk is dat hij in een prachtige villa mag wonen, terwijl de priester als dienaar van God slechts een eenkamerappartement heeft gekregen.

Petrus kijkt hem aan en zegt: “Je moet goed begrijpen dat we hier duizenden en duizenden Priesters hebben. Maar jij bent de eerste Politicus die de hemel heeft gehaald.”

Voor mijn Vlaamse vrienden is het wellicht niet bekend, maar binnenkort hebben we in Nederland weer een vroegtijdige verkiezing. Er is deze eeuw slechts één kabinet geweest die zijn parlementaire periode volbracht en dat was het kabinet-Rutte II. Reden te meer om eens vanuit bewustzijn te kijken naar wat de oorzaak van de politieke instabiliteit is in Nederland – maar eigenlijk in alle Landen.

In dit artikel bekijk ik het objectief, ik geef geen mening over welke partij goed of fout is en dus ook geen stemadvies. Ik beschrijf alleen wat de invloed van het Ego is in onze huidige maatschappij.

Continue reading

Hoe goed, kun jij liefde ontvangen?

Drawing of a heart containing the text "Love is the answer"
Photo by Jametlene Reskp on Unsplash

Ik was eigenlijk niet van plan om vandaag wat te schrijven, mijn plan was vooral om gewoon eens lekker te lanterfanteren – ik noem dat een Theo-dag, een dag voor mezelf. Tijdens het lanterfanteren scrolde ik wat door mijn YouTube feed heen en ik blijf het altijd wonderbaarlijk vinden hoe sommige dingen tot je kunnen komen.

Ik zag een hoop filmpjes voorbij komen waarvan ik dacht, hoe kun je nou “denken” dat ik die zou willen zien. Fimpjes waarvan ik wist dat ze prima op een Theo-dag passen. En een hoop waarin God – volgens de makers dan – met me wilde spreken. Normaal skip ik die fimpjes, maar deze wilde gezien worden. En voor ik het wist had hem al aangeklikt.

Voor de God-vrezende of ontkennende mensen onder ons, geen zorgen de titel is Click bait, maar er zit zeker iets in waarvan ik je wil vragen om het te proberen. Wil je me bekeren Theo? Nee zeker niet dit heeft niets met geloof te maken, maar met het ontvangen van liefde van een medemens.

Tyson verteld dat hij de week ervoor zijn 10-jarige dochter huilend aantrof in een een kamer. Normaal zou hij haar gevraagd hebben waarom ze huilt, maar deze keer besloot hij het eens anders aan te pakken. Hij ging naast haar zitten, zie niets, hield haar vast en met de aandacht vanuit zijn hart en hersens gaf hij haar liefde door te denken: “Ik houd zo enorm veel van je”. En binnen een halve minuut was zijn dochter getroost en hield ze op met huilen.

Met die ervaring op zak, vroeg hij zich af hoe goed ben je als mens in staat om liefde te ontvangen. En dan hebben we het niet over de liefde van een partner, maar liefde in zijn puurste vorm: de liefde die iemand heeft voor de medemens. Want laten we heel eerlijk zijn liefde geven is al moeilijk. Maar je echt openstellen voor een ander en de liefde van die persoon accepteren, dat is nog veel moeilijker.

Continue reading

Thuiskomen bij jezelf: Terug in de schoolbanken

Photo of a paper on which the words Back to School are written in different colors
Photo by Elena Mozhvilo on Unsplash

Bewustzijn en de invloed op mijn werk

Nadat ik in de lente van 2014 mijn zelfrealisatie had gekregen, kwam mijn proces in een stroomversnelling mede door de mooie ervaringen van de Reiki cursussen. Mijn nieuwe zelf had ook een positieve uitwerkingen op mijn werkleven. Amper drie maanden nadat ik afscheid had genomen van een klant die als tweede familie voelde, vroeg dezelfde klant of ik alsjeblieft terug wilde komen. Ze hadden bepaalde kennis nodig en ik was één van de weinige mensen die, die specifieke kennis had.

Ik herinner me nog het ontvangstgesprek dat ik had met mijn manager bij deze klant. Hij legde me uit wat er van mij verwacht werd. Ik houd van structurele oplossingen, maar hij verzekerde mij dat daar geen tijd meer voor was. De deadline naderde en er was geen mogelijkheid om deze niet te halen. Waar ik voor mijn nieuwe zelf nog wel eens tegensputterde in dergelijke situaties, had ik door dat een quick fix de enige oplossing was. Mijn manager was dan ook stom verbaasd dat ik niet tegensputterde en zei: “Jij bent echt veranderd.” Ik accepteerde de opdracht en werd onderdeel van een fantastisch team.

Mijn aanwezigheid in het Nu werd steeds intenser. Op een middag zat ik op kantoor uit het raam te staren in de leegte. Het raam bood uitzicht op een drukke snelweg en terwijl ik in de leegte staarde leek het alsof de tijd steeds langzamer verstreek. De auto’s op de snelwegen leken langzamer en langzamer te gaan, tot ze bijna stil leken te staan.

Continue reading

Een weekendje vakantie – hoe maak je herinneringen die je altijd kunt koesteren

Image of a bloodmoon
Foto van de bloedmaan boven een van de vakantiehuisjes

Ik vroeg mijn moeder wat ze het meest mist sinds mijn vaders overlijden en haar antwoord was: “Samen op vakantie gaan.” Ze geniet altijd zo van de voorbereidingen, zo begint ze al weken van te voren met het inpakken van een krat voor de koffie, thee, zout, peper, vaatwastabletten, handzeep, jam, pindakaas en de lekkere dingen voor ‘s avonds.

Omdat mooie herinneringen aan mensen zo belangrijk zijn, gaan we vanaf september 2023 elk jaar met zijn tweetjes een lang weekend naar Limburg op vakantie. Het eerste jaar was eigenlijk een soort van Pelgrimstocht, ze nam me mee naar al die mooie plekken en musea waar ze jarenlang met mijn vader heen was geweest.

Map of the railroad in South Limburg - The Netherlands

Dit jaar hadden we van te voren nog niet veel bezienswaardigheden uitgezocht, op het boeken van de kaartjes voor de miljoenenlijn na. De miljoenenlijn is een spoorlijn die door heel Zuid-Limburg loopt en waarop een stoomlocomotief rijd. Het was een mooie beleving om vanuit de trein het prachtige Zuid-Limburgse landschap te zien met al die mooie heuvels en dalen.

Continue reading