Tag Archives: overpeinzing

Stel haalbare doelen: Wanneer een poging tot jezelf veranderen niet lukt

Posted on by
6

Er zijn momenten in ons leven, waarop we besluiten dat we ons zelf willen veranderen. We zijn niet tevreden over ons lichaam, we vinden dat we meer Vegetarisch moeten gaan eten, we vinden dat we meer moeten gaan mediteren en al van dit soort gedachten waarvan we vinden dat we het willen of misschien zelfs wel moeten gaan doen.

Mijn ervaring is om voorzichtig te zijn met iets te moeten. Moeten komt namelijk uit het hoofd – je Ego – en niet uit je hart. En als iets niet uit je hart komt, dan is het vaak moeilijk om een voornemen vol te houden. Daarom onderzoek ik altijd eerst in mezelf waar de drang tot verandering vandaan komt.

Als je iets wilt oppakken, omdat je denkt dat anderen je dan anders gaan zien – bijvoorbeeld afvallen of juist meer aankomen dan is dat altijd de verkeerde drijfveer. Je moet iets doen, omdat je het diep vanbinnen zelf wilt. Nooit omdat andere mensen je dan mogelijk anders gaan zien.

Wanneer je eenmaal besloten hebt om te “veranderen”, dan kan het zijn dat je er op voorhand al tegen op ziet. Omdat je de verandering in je leven voor een lange periode of zelfs voor altijd wilt doorvoeren. Je wilt bijvoorbeeld op een streefgewicht komen en dat gaat een aantal weken duren, of vanaf Nu wil je voor de rest van je leven elke dag gaan mediteren.

Continue reading →

Thuis Komen Bij Jezelf: Een Reis Naar Innerlijke Rust

Posted on by
5

Als je in Google zoekt op “thuis komen bij jezelf” krijg je een waslijst aan resultaten: boeken, artikelen, websites van coaches en therapeuten, podcasts enzovoort, enzovoort. Wat mij eigenlijk zegt dat er geen definitie bestaat van wat “thuis komen bij jezelf” betekent.

En toch voelde ik de behoefte om er over te schrijven. Ik opende de laptop, drukte op “Nieuw artikel” en typte een titel. Werd onrustig, begon met mijn vingers op mijn laptop te tikken, bewoog mijn handen naar het toetsenbord, stond toch maar weer op om thee te zetten en besloot uiteindelijk om eerst eens goed te voelen wat “thuiskomen bij jezelf” voor mij betekent.

Continue reading →

Waarom voelen wij als mens ons zo ongelukkig, eenzaam of verdrietig?

Posted on by
2
Picture of an unhappy person, sitting on the floor with his back against the wall

Deze vraag stellen we onszelf al vanaf het vroegste begin der mensheid. Er zijn verschillende oorzaken waarom we ons voelen hoe we ons voelen. Sommige mensen zit vast in een chronische depressie of hebben last van andere psychische aandoeningen. Maar voor mensen die hier niet onder vallen, geldt in het algemeen dat onze gevoelens een gevolg zijn van hoe wij over situaties denken en de meningen die we hebben over andere mensen. We zijn eigenlijk een slaaf geworden van ons eigen denken en de negatieve gevoelens die ons denken veroorzaakt.

Voor ik verder ga is het belangrijk om te vermelden dat als je ergens diep in vastzit, een depressie of wanneer je bijvoorbeeld het leven niet meer ziet zitten. Dat je altijd professionele hulp moet zoeken. Hoe eenzaam je, je ook voelt. Je bent nooit alleen op deze wereld, er zijn altijd andere mensen die je kunnen en willen helpen. Blijf er niet mee rondlopen! Weet dat wanneer je dit leest, dat je geliefd bent!

Het vast willen houden aan onze gedachtes zit diepgeworteld in een ieder van ons. En onze huidige maatschappij voedt dit alleen maar meer en meer. We leven in een tijd waarin de wereld zo klein is geworden, dat we met gelijkgestemden aan de andere kant van de wereld kunnen praten via onze smartphones. We vinden gelijkgestemden en voeden elkaar met nog meer gedachtes en opvattingen die ons alleen maar ongelukkiger maken, de ene gedachte nog extremer dan de ander.

Nu kun je je afvragen, Theo wat wil je nu eigenlijk zeggen? Laten we eens een voorbeeld nemen.

Continue reading →

Het aftellen naar Pasen en het waarom ik vast

Posted on by
12

vastenZes jaar geleden ben ik voor het eerst begonnen met vasten en met uitzondering van 2008, heb ik dat ook elk jaar gedaan. De eerste keer ben ik gaan vasten, omdat ik wilde ervaren hoe het is om voor een lange periode op alleen het noodzakelijke te leven. Vasten is ook iets dat in alle religies, in een bepaalde vorm voorkomt en ik was benieuwd of dat ook werkelijk iets met je lichaam en geest doet. En daar kan ik – als ik tenminste voor mezelf spreek – volmondig met Ja op antwoorden. Je valt af – maar dat is niet meer dan logisch – en ik voel me geestelijk veel super en ontzettend fris.

Vasten is in onze huidige maatschappij niet altijd even makkelijk. Als ik op het werk een traktatie oversla, of vraag of een etentje na Pasen verschoven kan worden, krijg ik altijd vreemde blikken en vragen als ik uitleg dat ik aan het vasten ben. “Maar jij eet toch gewoon boterhammen, dat mag toch niet”. Blijkbaar denken de meeste mensen in Nederland direct aan Ramadan als ze het woord vasten horen. Terwijl de Katholieken al eeuwen lang vasten. Dit is tevens de reden waarom we Carnaval vieren in Nederland. Carnaval is het laatste grote feest voor het vasten begint en met Pasen is het vasten weer afgelopen.

Ik moet wel eerlijk bekennen, dat ik het vasten dit jaar zwaarder vond dan de voorgaande keren. Ik zou liegen als ik zou ontkennen dat ik niet af en toe dolgraag een patatje met, een frikadel speciaal, een pizza of shoarma schotel had willen eten. Of dat ik op de vrijdag- en zaterdagavond mijn wijntje, biertje of Whiskey niet heb gemist. Maar uiteindelijk heb ik het dit jaar ook weer vol weten te houden.

Enfin nog een paar uur en dan zit het vasten er voor dit jaar weer op. Niet dat ik me direct vol ga proppen of dat ik me direct een delirium ga zuipen. Maar op tweede paasdag ga ik voor een pizza of een shoarma schotel. En met eerste paasdag zal ik extra genieten van mijn eerste alcoholische versnapering na ruim 40 dagen.

De rekbaarheid van een vriendschap

Posted on by
8

Vriendschap Vriendschappen komen en gaan, zoals duiven een duiventil in- en uit vliegen. Sommige vriendschappen duren kort, andere langer, maar de beste vriendschappen zijn blijvend – het aantal vrienden is in die volgorde overigens, meestal aflopend. Van sommige vriendschappen vraag je je wel eens af hoe ze ooit tot stand zijn gekomen en van andere waarom ze ooit zijn beëindigd.

Soms doet het beëindigen van een vriendschap pijn. Pijn vanwege het feit dat die er niet meer is of om de manier waarop die vriendschap werd beëindigd. Maar elke vriendschap is een dierbare herinnering, een wijze les of een vanzelfsprekende zekerheid. Die vanzelfsprekende zekerheid is overigens vaak rekbaar. Zolang je elkaar zo af en toe, maar laat merken dat je beide die vriendschap erg waardeert. Want hoe rekbaar die vriendschap ook is, je wilt niet dat ze breekt.

 

Lieve blog

Posted on by
9

Het is eigenlijk al weer veel te lang geleden dat ik je iets toevertrouwde. Niet dat ik je vergeten was, want ik had je al min of meer laten weten dat ik wat tijd voor mezelf wilde hebben. Nu weet ik dat als zoiets gezegd wordt, dat het dan lijkt alsof degene die dat zegt de relatie wil beëindigen, maar zo bedoelde ik het toen niet en ook nu ben ik dat niet van plan. Om wat Nederlandstalige artiesten aan te halen, het was een beetje koud in mijn hart en ik ben wat langer weggebleven, maar ik gebruikte al die tijd om: na te kunnen denken, uit te zoeken, bij te tanken en om te ontdekken of ik je missen zou.

Er is de laatste tijd zoveel gebeurd, dat ik eigenlijk niet zo goed weet waar ik moet beginnen – om heel eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik je wel en niet toe wil vertrouwen. En hoewel het toch echt maar een paar weken zijn geweest lijkt het alsof ik je al maanden niet gesproken heb. Zo volgde ik een cursus digitale fotografie en leerde ik hoe ik mijn camera van de automatische stand af kan halen. Niet dat ik nu ineens een top fotograaf ben, maar ik weet nu tenminste hoe ik mijn camera kan gebruiken om bepaalde foto’s te maken. Al voor de cursus was ik in de ban van de fotografie en ik ben de eerste die toegeeft dat die liefde alleen maar groter is geworden.

Daarnaast leerde ik dat heel vaak het antwoord op een vraag al gegeven wordt nog voor ik hem stel, alleen moet ik me daar wat meer voor openstellen, dan zie ik het allemaal wat eerder. Sommige antwoorden lijken in het begin niet zo heel fijn, maar als ik me dan realiseer wat de vraag op het antwoord was, dan blijkt het toch uiteindelijk best goed uit te pakken. En even onder ons – ik vertrouw er op dat je het ook voor jezelf houdt – ik weet zeker dat het me alleen maar sterker maakt. Zo leerde ik ook dat als ik andere bij sta met raad en advies, dat ik het advies dat ik aan die ander geef ook zelf best op zou mogen volgen.

Ja ik weet dat je me nu gaat vertellen dat je me niet helemaal volgt, ik zal dat laatste dan ook wat duidelijker maker. Iemand die ik goed ken is zichzelf een beetje uit het oog verloren, omdat hij zichzelf zo vaak wegcijfert dat hij andere altijd voor hem zelf plaatst. Ik vertelde hem dat het heel belangrijk is om jezelf altijd op de eerste plaats te stellen, want pas als je volledig van jezelf houdt, pas dan kan je ook oprecht van anderen houden. Je moet feitelijk eerst een beetje egoïstischer worden om anderen te kunnen helpen. Kijk dat was ik zelf ook weer een beetje vergeten.

Maar ik leerde de laatste tijd ook dat je niet altijd alleen maar moet loslaten. Ik leer tijdens mijn lessen Chi Kung, dat iets vasthouden ook heel goed kan zijn. Over die lessen Chi Kung gesproken, ik weet nou nog niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Ik weet dat het heel goed voor me is, maar aan de andere kant beangstigd het me ook wel een beetje – en dat na de eerste les. Tijdens de eerste les liepen bij een vrouw opeens de tranen over haar wangen. Mijn leraar vond dat iets heel moois want de oefening zorgde ervoor dat ze dingen die ze al te lang had vastgehouden losliet – daar heb je dat loslaten weer.

Ook bij mezelf merkte ik subtiele veranderingen. Zo had ik de laatste tijd niet echt behoefte om gezellig te zijn en om me echt open te stellen voor andere mensen, maar al direct na die eerste les voelde ik mezelf veranderen. Nu moet je geen gekke dingen gaan denken he, ik was niet depressief of wat dan ook, ik was gewoon toe aan rust. Maar na die eerste les merkte ik al direct dat ik meer fut heb en dat ik nu opeens spontaan ga zingen als ik mijn eten kook. En dit voelt eigenlijk allemaal best fijn en dat gevoel wil ik gewoon lekker vasthouden. Dat ik weer wat meer van me laat horen, dat wil ik ook vasthouden.

Het mysterie van de verdwenen reacties

Posted on by
4

Al een lange tijd buig ik me over het mysterie van de verdwenen reactie. Maakt u zich vooral geen zorgen, bij mijn weten verdwijnen er op mijn log geen reacties – afgezien van de Spam die Askimet tegenhoudt, en die houdt lang niet alles tegen, want zo krijg ik nog met enige regelmaat onzedige aanvragen van dames uit Kiev. Het mysterie van de verdwenen reacties gaat juist over de reacties die ik bij anderen plaats en die ik later niet meer terug kan vinden – terwijl ik zeker weet dat ik ze toch echt geplaatst heb.

Onlangs stopte ik de DVD van Mallrats weer eens in mijn DVD speler, dit is een film uit de Jay & Silent Bob serie van Kevin Smith – ik vind deze serie echt hilarisch, maar dat ter zijde. In die bewuste film zie je aan het begin van de film een shot van een acteur, die voor de ramen van een winkel naar zo’n 3d tekening staat te staren – als je er maar lang genoeg naar staart, dan schijn je daar een zeilboot in te zien.

Die acteur is gedurende de film met enige regelmaat voor die winkel te zien, en hij blijft maar staren maar hij ziet de zeilboot niet. Tegen het einde komt één van de hoofdrolspelers naar die ene acteur toe en zegt: Hé een zeilboot. Je ziet die andere acteur dan wat geïrriteerd raken. Niet veel later zie je een klein meisje voor de raam van die winkel stoppen, ze kijkt één minuut en zegt: Hé kijk een zeilboot. Hierdoor gaat die ene acteur volledig door het lint.

Kijk ik begrijp die acteur volledig, of eigenlijk de rol die hij speelt. Op de een of andere manier ben ik niet gewoon niet in staat om die zeilboot te zien, in zo’n 3d tekening. Dit alles herinnerde ik me, toen ik weer eens een reactie plaatste en ternauwernood zag dat ik de code verkeerd ingevuld had.

BlindeVlek

Ik moest heel even nadenken voor ik het door had. Aangezien ik die 3d tekeningen ook niet kan doorgronden, heb ik ook moeite met het lezen van die codes. Ik heb geen idee welke wetenschappelijke verklaring hier voor is, maar mocht u dergelijke anti-spam op uw blog hebben, en zich afvragen waarom ik bij u zo weinig terug reageer, dat komt zeer waarschijnlijk doordat ik dergelijke codes niet zo heel goed kan lezen.

(en natuurlijk snap ik dat u die anti-spam heeft aangezet, want we worden allemaal plat gebombadeerd met spam. Askimet houdt bij mij twee op de drie reacties tegen als spam.)

Even stilstaan. En dan weer doorgaan?

Posted on by
10

Inmiddels is het bijna 7 maanden geleden dat ik met deze blog begon. De wil om te bloggen was er al veel langer, maar om allerlei verschillende redenen is het er eigenlijk nooit eerder van gekomen. In die begin periode was ik vooral zoekende naar wat het hele bloggen nu eigenlijk in hield. Ik zag bij andere bloggers ontzettend veel reacties en zeker in het begin kreeg ik er zelden een. Dat frustreerde soms wel eens en na bijna twee weken wilde ik er de al brei aan geven. Een voormalig blogger vroeg me waarom ik eigenlijk blogde, om reacties te krijgen of voor mezelf? Al gauw ontdekte ik dat ik voornamelijk voor mezelf blog. Natuurlijk vind ik het fijn als ik een reactie krijg, maar het fijne aan bloggen is dat ik een uitlaatklep heb gevonden.

In de afgelopen 7 maanden worstelde ik veelvuldig met de kant waar ik met mijn blog op wilde – daar worstel ik nog wel eens mee. Ik worstel  nog wel eens met de vraag wat de frequentie is waarmee je een blogje plaatst. In het begin deed ik er alles aan, om te proberen om elke dag een stukje te schrijven. Het ging toen eigenlijk alleen maar om de kwantiteit. Inmiddels denk ik dat ik de juiste balans gevonden heb. Als ik de tijd en de behoefte heb, dan plaatst ik een stukje. Meestal ontbreekt het me aan de eerste en soms aan de tweede.

In die 7 maanden leerde ik nieuwe blogvrienden kennen en leerde ik ook dat sommige bloggers van de een op de andere dag niets meer van zich laten horen. Ik leefde mee met andere bloggers die lief en leed met mij deelden, hervond mezelf, herontdekte dat ik degene ben die mijn leven regiseert, leerde ook twitter kennen en ontdekte dat het internet eigenlijk wel een (soms te) grote rol in het dagelijksleven van de mensen speelt. Waar andere bloggers hun 5 jarig jubileum vieren, wilde ik even stilstaan bij die 7 maanden, 6 maanden vond ik zelf een te groot cliche.