Het is eigenlijk al weer veel te lang geleden dat ik je iets toevertrouwde. Niet dat ik je vergeten was, want ik had je al min of meer laten weten dat ik wat tijd voor mezelf wilde hebben. Nu weet ik dat als zoiets gezegd wordt, dat het dan lijkt alsof degene die dat zegt de relatie wil beëindigen, maar zo bedoelde ik het toen niet en ook nu ben ik dat niet van plan. Om wat Nederlandstalige artiesten aan te halen, het was een beetje koud in mijn hart en ik ben wat langer weggebleven, maar ik gebruikte al die tijd om: na te kunnen denken, uit te zoeken, bij te tanken en om te ontdekken of ik je missen zou.

Er is de laatste tijd zoveel gebeurd, dat ik eigenlijk niet zo goed weet waar ik moet beginnen – om heel eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik je wel en niet toe wil vertrouwen. En hoewel het toch echt maar een paar weken zijn geweest lijkt het alsof ik je al maanden niet gesproken heb. Zo volgde ik een cursus digitale fotografie en leerde ik hoe ik mijn camera van de automatische stand af kan halen. Niet dat ik nu ineens een top fotograaf ben, maar ik weet nu tenminste hoe ik mijn camera kan gebruiken om bepaalde foto’s te maken. Al voor de cursus was ik in de ban van de fotografie en ik ben de eerste die toegeeft dat die liefde alleen maar groter is geworden.

Daarnaast leerde ik dat heel vaak het antwoord op een vraag al gegeven wordt nog voor ik hem stel, alleen moet ik me daar wat meer voor openstellen, dan zie ik het allemaal wat eerder. Sommige antwoorden lijken in het begin niet zo heel fijn, maar als ik me dan realiseer wat de vraag op het antwoord was, dan blijkt het toch uiteindelijk best goed uit te pakken. En even onder ons – ik vertrouw er op dat je het ook voor jezelf houdt – ik weet zeker dat het me alleen maar sterker maakt. Zo leerde ik ook dat als ik andere bij sta met raad en advies, dat ik het advies dat ik aan die ander geef ook zelf best op zou mogen volgen.

Ja ik weet dat je me nu gaat vertellen dat je me niet helemaal volgt, ik zal dat laatste dan ook wat duidelijker maker. Iemand die ik goed ken is zichzelf een beetje uit het oog verloren, omdat hij zichzelf zo vaak wegcijfert dat hij andere altijd voor hem zelf plaatst. Ik vertelde hem dat het heel belangrijk is om jezelf altijd op de eerste plaats te stellen, want pas als je volledig van jezelf houdt, pas dan kan je ook oprecht van anderen houden. Je moet feitelijk eerst een beetje egoïstischer worden om anderen te kunnen helpen. Kijk dat was ik zelf ook weer een beetje vergeten.

Maar ik leerde de laatste tijd ook dat je niet altijd alleen maar moet loslaten. Ik leer tijdens mijn lessen Chi Kung, dat iets vasthouden ook heel goed kan zijn. Over die lessen Chi Kung gesproken, ik weet nou nog niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Ik weet dat het heel goed voor me is, maar aan de andere kant beangstigd het me ook wel een beetje – en dat na de eerste les. Tijdens de eerste les liepen bij een vrouw opeens de tranen over haar wangen. Mijn leraar vond dat iets heel moois want de oefening zorgde ervoor dat ze dingen die ze al te lang had vastgehouden losliet – daar heb je dat loslaten weer.

Ook bij mezelf merkte ik subtiele veranderingen. Zo had ik de laatste tijd niet echt behoefte om gezellig te zijn en om me echt open te stellen voor andere mensen, maar al direct na die eerste les voelde ik mezelf veranderen. Nu moet je geen gekke dingen gaan denken he, ik was niet depressief of wat dan ook, ik was gewoon toe aan rust. Maar na die eerste les merkte ik al direct dat ik meer fut heb en dat ik nu opeens spontaan ga zingen als ik mijn eten kook. En dit voelt eigenlijk allemaal best fijn en dat gevoel wil ik gewoon lekker vasthouden. Dat ik weer wat meer van me laat horen, dat wil ik ook vasthouden.