Ligt het alleen aan mij, of ….

Posted on by
4

fraudDe afgelopen tijd, word ik steeds vaker geconfronteerd met mensen/organisaties met kwade bedoelingen. Zo kreeg ik, eind oktober vorig jaar, een rekening van KPN mobile. Althans ik kreeg de rekening op mijn adres, maar de persoon aan wie de rekening geadresseerd was heeft nimmer op mijn adres gewoond. Ik heb dit direct bij KPN gemeld, maar de vrouw in het call center kon niets doen “Stuurt u de rekeningen maar terug”. Dat heb ik gedaan, maar KPN bleef rekeningen sturen – die allen weer linea recta retour afzender gingen. Uiteindelijk kwam er een brief van een incassobureau binnen, geadresseerd aan de persoon aan wie KPN de rekeningen stuurde. Een telefoontje met het incasso bureau was voldoende om hen er van te overtuigen dat de persoon die ze zochten niet op mijn adres woonachtig is en dat de laatste 15 jaar ook niet is geweest. KPN had zich het geld van het incassobureau kunnen besparen als ze direct na mijn eerste telefoongesprek met hen, actie hadden ondernomen.

Inmiddels zoeken Phishing criminelen hun slachtoffers meer en meer op via traditionele kanalen. Voorheen probeerde ze je ter verleiden via e-mail, maar tegenwoordig proberen ze het via je telefoonnummer. In een maand tijd was het bij mij tweemaal raak. Continue reading →

Terugblikken deel xx

Posted on by
3

Sunset Ik kan me geen meer toepasselijke foto bedenken, dan de foto hiernaast. Deze nam ik tijdens een carpool rit met een collega, op een terugreis van Amsterdam naar huis. Rond de tijd dat ik stopte met bloggen, had ik een opdracht bij een klant in Amsterdam. De opdracht was geweldig, net als de mensen. Wat me uiteindelijk wel op is gaan breken is de reisafstand. Een enkele reis duurde minimaal een uur en een kwartier, maar meestal duurde het wel een half uur langer. Je kunt zo’n reisafstand best lang volhouden, maar er komt een moment dat het steeds meer moeite kost om dit op te kunnen brengen. En hoe leuk de opdracht ook is, en hoe leuk de mensen ook zijn, drie tot vier uur reizen naast een werkdag van 8 uur is gewoon te veel. Continue reading →

Hoe pak je de draad weer op, en moet je dat nog wel doen?

Posted on by
Reply

draadoppakkenHoe pak je de draad na bijna drie jaar weer op? De vraag is eigenlijk moet je de draad nog wel oppakken? En als je hem weer oppakt, moet je dan nog wel op dezelfde voet verder gaan? De vragen komen sneller in mij op dan de antwoorden. Het feit is dat bloggen nooit meer zal worden wat het vroeger was – toen ik begon was het al bijna over zijn hoogtepunt heen. Een hoop bloggers stopten met bloggen vanwege enerzijds tijdgebrek en anderzijds hadden ze andere invullingen voor hun leven gevonden.

Ik stopte ermee, omdat ik een technische storing op mijn blog had – ik kwam er gewoon niet meer op. Eigenlijk kwam me dat ook prima uit, want ik had er geen behoefte meer aan. Dacht ik dan in al die jaren niet meer aan mijn blog? Het merendeel van de tijd niet, maar er waren momenten dat ik het echt zonde vond dat alles wat ik op mijn blog geproduceerd had verdwenen zou zijn. Continue reading →

Mijn carrière als pizzakoerier

Posted on by
2

Na een lange werkdag kwam ik vandaag rond half zeven thuis. Dit is het tijdstip waarop ik normaal ga koken, maar mijn biologische klok is – met de overgang naar de wintertijd – een beetje van slag . Voor mijn gevoel was het half acht en ik besloot om het er maar eens lekker van te nemen en om een pizza te halen bij de plaatselijke Pizzeria.

De uitbater van de plaatselijke Pizzeria is een man die ik redelijk ken, want gemiddeld om de week koop ik bij hem een shoarmaschotel of een Pizza en toen ik de deur opende werd ik vriendelijk door hem onthaald. Hij was druk bezig met het inpakken van een bestelling en terwijl hij net de laatste pizzadoos aan het dichtvouwen was, vroeg hij me naar de mijne.

– “Ik moet nog wel even een bestelling wegbrengen, maar je mag hier wel even blijven wachten”, deelde hij me mee.

Ik moet hierbij wel even uit leggen dat ze, om op de personeelskosten te kunnen besparen, op de dinsdagen niet meer bezorgen. Sinds de recessie gaan de mensen niet zo vaak meer om een pizza, wat overigens ook geldt voor Chinees en patat en dit is vooral merkbaar op de dinsdagen. Hij zag aan mijn hongerige blik, dat ik eigenlijk niet al te lang op mijn Pizza wilde wachten.

– “Of wil jij de bestelling bezorgen, het is hier vlak bij?”, deze vraag overviel me om eerlijk te zijn wel een beetje.

– “Kan je autorijden? Je mag met mijn auto”, door de hopeloze klank in zijn stem, kreeg ik oprecht medelijden met de man.

– “Normaal bezorgen wij niet meer op de dinsdagen, maar dit bedrijf is vaste klant”, voegde hij er nog aan toe.

Natuurlijk wilde ik voor hem best wel even een bestelling bezorgen. Of ik nou moet zitten te wachten tot mijn Pizza klaar is, of dat ik die tijd dood door een bestelling te bezorgen.

Het bezorgen zelf was best een aparte onderneming. Even buiten ons dorp, verscholen in de bossen is een bedrijf gevestigd, waar ze blijkbaar iets geheims produceren. Want het gebouw was compleet omgeven door hoge hekken. Op een bord bij de ingang stond “Voor bezoekers gelden dezelfde regels als voor het personeel. Indien wij het nodig achten, houden wij ons het recht voor om u te fouilleren en of te visiteren”. Op dat moment was ik eigenlijk best blij dat de man van de Pizzeria mij zijn mobiel had gegeven “Als er problemen zijn, dan kan je me bellen”, hoor ik hem in gedachten nog zeggen.

Problemen zijn er uiteindelijk niet geweest, één van de werknemers van het bedrijf kwam de pizza’s ophalen en rekende keurig af. Toen ik na dit gebeuren met mijn eigen Pizza naar huis reed, moest ik hartelijk lachen om het bizarre gebeuren. Ik dacht bij mezelf, mocht ik mijn baan verliezen, dan kan ik altijd nog pizzakoerier worden.

Vooroordelen

Posted on by
6

Laatst zag ik een bestelbus staan. De motor leek nog te draaien – dat kon ik tenminste zien aan de dampende uitlaatgassen -, maar horen deed ik hem niet. Wat ik wel hoorde was het geluid van een autoradio die afgestemd was op een Nederlandse piratenzender.

Terwijl ik de auto naderde zag ik dat de bestuurder bezig was met het lossen van zijn lading. Nu vorm je in je leven vaak een aantal beelden, zo is een bouwvakker veelal een man, secretaresses zijn meestal vrouwen en iemand die naar een Nederlandse piratenzender luistert, dat moet gewoon iemand van Nederlandse afkomst zijn. Ik bedoel laten we eerlijk zijn – zonder de bedoeling om iemand te  willen beledigen – je verwacht gewoon niet dat iemand die niet van Nederlandse origine is, dat die naar een Nederlandse piratenzender luistert.

U voelt hem al aankomen, mijn verbazing was groot toen de bestuurder van de bestelbus met zijn hoofd uit de laadruimte kwam. De beste man was overduidelijk niet van Nederlandse origine. Ik groette de beste man en moest hard om mezelf lachen vanwege het feit dat ik verbaasd was over het standaard beeld dat niet klopte. In het vervolg ga ik proberen om die standaard beelden te negeren.

Ongepast…

Posted on by
5

… eigenlijk dat ik na maanden van radiostilte niet even laten weten hoe het me al die tijd is vergaan. Ik nam even een time-out van het bloggen. Aan de ene kant doe ben ik erg druk en aan de andere kant ontbrak het me aan inspiratie. Nu is inspiratie niet het juiste woord, ik was meer bezig met het zoeken naar waar ik met dit blog heen wil gaan. En dat laatste, daar ben ik uit gekomen. Ik wil gewoon verder gaan zoals ik altijd al deed. Geen samenhangende dingen, maar gewoon dat schrijven wat in me opkomt en dat schrijven dat ik graag met iedereen wil delen.

De komende dagen kunnen jullie allemaal een bezoek van mij verwachten op jullie blog. Al kwam ik er net al wel achter, dat sommige van jullie gestopt zijn en andere hun blog verhuisd hebben naar een andere locatie.

Warme groet,

Theo

Eeuwige leerling

Posted on by
2

Toegang tot kennis is geen exclusief recht, kennis is een universeel bezit dat voor een ieder toegankelijk moet zijn.
Wie kennis als exclusief eigendom beschouwt, leeft altijd in angst dat iemand anders dezelfde kennis zal verwerven, of dat die kennis gedateerd raakt.
Kunde en vaardigheden daarentegen kunnen alleen door discipline en veel oefening verworven worden. Hierbij dient de kanttekening gemaakt te worden, dat kunde en vaardigheden door leraren overgedragen moeten worden.
Hij die veel kennis heeft is een wijs mens. Hij die kundig en vaardig is, is een vaardig mens. Hij die kennis deelt of zijn vaardigheden onderwijst is een waardig mens. Maar een leerling die gedisciplineert is en open staat voor het opdoen van nieuwe kennis of vaardigheden is een gelukkig mens.
Wees daar waar kan een waardig mens, en streef er naar om altijd een gelukkig mens te zien. Want een leraar die beseft dat hij ook een leerling is, leeft nimmer in angst, maar altijd in de wetenschap dat er elke dag weer iets nieuws is om te leren.