Herboren

Inspiratie stromend uit een eeuwenoude,
onuitputtelijke bron van creativiteit,
vult mijn lichaam tot in elke cel.

Prikkelt mijn hersens
en tovert onsamenhangende letters om,
tot woorden die samenkomen in een gedachte.

Een onuitputtelijke energie, van
onvoorwaardelijke en oneindige liefde,
vloeit door mijn hele lichaam,
prikkelt mijn geest en vult mijn hart.

Ik lig op de grond naakt en gewichtloos,
puur en zonder gêne of schaamte
en voel hoe mijn geest zich bevrijdt
en zich ontdoet van zijn verleden.

En wat doen we dan met majesteitsschennis?

Wat gebeurt er toch allemaal de laatste tijd? Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik nooit over politiek wil bloggen, tenzij het mij erg hoog zit. En blijkbaar zit mij op dat gebied de laatste tijd veel dwars. Zo ook het volgende, dat me zo dwars zit dat ik maar een tweede blog erop knal vandaag.

Om het hele gedoe rond Barack Obama even te ontvluchten keek ik even wat rond op Nu.nl. En ja ook daar valt niet aan Barack Obama te ontkomen. Op zich geheel terecht natuurlijk, want op 20 januari 2009 is in Amerika geschiedenis geschreven. Maar daar had ik gewoon even genoeg van. En het is net alsof de tweede kamer juist dit moment koos, alsof ze het door de inauguratie wilden laten verbloemen. Ik las het volgende:

DEN HAAG – Het kabinet moet het verbod op godslastering afschaffen. Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft dinsdag opgeroepen dit wetsartikel te schrappen.

De meerderheid kwam tot stand dankzij de steun van regeringspartij PvdA. Verder stemden SP, VVD, GroenLinks, PVV, de Partij voor de Dieren en Rita Verdonk voor het voorstel van D66.”Dit is een zegen voor het publieke debat en de vrijheid van meningsuiting”, aldus D66-Kamerlid Boris van der Ham.

Ik ben niet Bijbelvast en het is ook niet vanuit religieuze opvattingen dat dit mij dwars zit, maar het gaat mij gewoon om het principe. Godslastering staat al eeuwen in onze wet, en vertel mij nu maar eens wat er met dat artikel mis is? Want als je dan werkelijk voor vrijheid van meningsuiting bent, schaf dan ook majesteitsschennis af. Begrijp me niet verkeerd ik heb niets tegen onze koningin. Alleen door het ene wetsartikel wel te schrappen en het andere niet, plaats je onze monarch dus wettelijk boven god. En volgens mij heeft het Nederlandse volk, jaren geleden, keihard gevochten om die goddelijke positie van onze monarch ongedaan te krijgen.

Kijk en daar kan ik me dan over op winden. Want we hebben de vrijheid om voor god te kiezen, maar onze monarch wordt gekozen door die ene zaadcel die als eerste die ene eicel bevrucht. Die ene eicel die recht geeft op een koninklijke titel door geboorte. En we mogen straks wel godlasterende woorden uiten, waarmee we de meeste aanhangers van een religie kwetsen, maar we mogen ons niet negatief uitlaten over onze monarch. Onze monarch die niet eens door ons gekozen mag worden, ik vind dat inderdaad een zege voor het publieke debat en de vrijheid van meningsuiting. Om me dan maar even in jeugdige taal uit te drukken 10 kudos voor Boris van der Ham en 0 voor de democratie.

[slider title=”Auteursrecht” nstyle=”display:hidden;”]Het citaat is afkomstig van Nu.nl en het gehele artikel is hier terug te lezen op.[/slider]

What’s my line?

Zo heel af en toe bekruipt me het gevoel dat ik een understudy ben in een toneelstuk dat we met zijn allen opvoeren. Zo’n toneelstuk dat opgevoerd wordt door een vaste cast en waarvan je als understudy altijd denkt dat je niet aan de bak komt, omdat de vaste acteur toch nooit ziek wordt. En als je dan plots moet invallen, dan ben je je tekst vergeten of heb je het script nog nooit ingezien. En terwijl de rest precies schijnt te weten wat ze moeten zeggen, ben je zelf alleen maar aan het hakkelen en tussendoor probeer je te bedenken wat je tekst ook al weer is.

En als dat gevoel me dan bekruipt dan bedenk ik me altijd dat ik eigenlijk blij ben dat ik bijna nooit een rol hoeft te spelen. En denk ik dat het beter is dat je soms onverwachts mag invallen, dan dat je alleen mag invallen tijdens de pauze. Ik heb sowieso niet veel met scripts, ik doe veel liever aan vrije improvisatie. En ik heb in elk geval de mogelijkheid om origineel te zijn en om mijn eigen leven te regisseren.

Het leven waarin ik mag zijn wie ik ben zonder dat er een script is waar in iemand geschreven heeft hoe hij of zij vindt dat ik moet zijn. Waarin ik zelf mag bepalen hoe ik over zaken denk, zonder dat ook dat beschreven staat in een script. En als het gordijn de volgende keer weer open gaat, als ik weer eens in mag vallen, dan schreeuw ik: “Het was niet de buurman die mevrouw A heeft vermoord, het was de zoon van mevrouw A. Nu jullie weten wat het plot is, kan ik weer naar huis om me weer met mijn eigen toneelstuk bezig te houden.”.

Wat is een land zonder inwoners?

martinlutherkingIk vroeg me zo af welke mensen ik graag als ambassadeur zou willen vertegenwoordigen, want wat ben je als ambassadeur als je de enige inwoner bent van het land dat je vertegenwoordigd. Die eenzaamheid vond ik een beetje bijzonder, een beetje zoals John Lennon ooit zong “No one I think is in my tree, I mean it must be high or low.”. Inmiddels ben ik al een tijdje op zoek naar gelijkgestemden, mensen die met mij willen samenleven in het land der neo-positivisten.

Vol trots mag ik bekend maken dat de eerste bewoner van het land der neo-posivisten de heer Martin Luther King jr is geworden. De meeste van ons kennen hem door zijn legendarische speech die hij op 28 augustus 1963 in Washington hield.

[audio:mlkingihaveadream.mp3]

I have a dream (00:11:27)

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: “We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal.” I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at a table of brotherhood. I have a dream that one day even the state of Mississippi, a desert state, sweltering with the heat of injustice and oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice. I have a dream that my four children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin but by the content of their character. I have a dream today

Ik ben blij dat ik iemand mag vertegenwoordigen die zoveel heeft betekend voor de burgerrechten in de Verenigde Staten. Iemand die altijd op een vreedzame manier heeft gestreden voor zijn idealen. Iemand die de moed en het lef had om zijn mening in het openbaar tentoon te stellen, ondanks al het gevaar. Die moed die hij op 4 april 1968 heeft moeten bekopen met de dood. Het is mede dankzij de heer King dat morgen een Afro-Amerikaan het ambt van president van de Verenigde Staten mag bekleden. En de heer King is ook trots dat men na 40 jaar nog steeds Marthur Luther Kingdag viert in de USA. Deze dag is elke derde maandag van januari en het is dan ook niet voor niks dat de heer King juist vandaag verkozen is tot de aller eerste inwoner van het land der neo-positivisten.

De heer King deelt u allen mee dat hij, nu de heer Obama president wordt, de Verenigde Staten kan eindelijk kan verruilen voor een nieuw thuis. Wij verwelkom Martin Luther King jr als bewoner van het land der neo-positivisten.

Brief aan mevrouw Agnes Kant

Geachte mevrouw Agnes Kant,

Hierbij meld ik mij aan als lid van uw Socialistische partij. Het socialistische idee dat door uw prominenten wordt uitgedragen spreekt mij behoorlijk aan. Graag zou ik samen aan de zijde van de heer Harry van Bommel populistische kreten willen roepen als “Intifada, Intifada, Palestina vrij”. En ook zou ik dan graag zwijgen als andere mensen gaan roepen “Hamas, hamas, Joden aan het gas.”.

Daarnaast spreekt de openheid van uw prominenten mij ook zeer aan. Onlangs heb ik aan mevrouw Anja Meulenbelt mijn mening op haar blog kenbaar gemaakt en zij heeft mijn commentaar bijna per direct verwijderd, een schitterend staaltje van hoe stop ik dingen in de doofpot. Ik vind het namelijk heel verhelderend hoe mevrouw Meulenbelt uitlegt hoe de situatie in Ghaza zich in de afgelopen 40 jaar heeft ontwikkeld. En daarbij vind ik ook dat we de geschiedenis van al die honderden jaren die er aan voorafgaan vooral moeten negeren. En ook vind ik dat mevrouw Meulenbelt geen plagiaat pleegt door de woorden van iemand gewoon onbeschaamd te laten vertalen.

En natuurlijk maak ik als belastingbetaler geen bezwaar tegen het feit dat mensen die een voorbeeldrol hebben als Kamerleden, zich zo openlijk uitspreken. Ik vind het totaal niet erg dat mensen, wiens loon ik voor een deel betaal, woorden roepen die complete volksgroepen kwetsen. En ik vind het ook geweldig dat deze mensen het canaille zo lekker kunnen opzwepen. Dit alles doet mij erg denken aan de periode voor het ontstaan van het huidige Israël, de periode vlak voor de geschiedenis die mevrouw Meulenbelt beschrijft, de naam van uw partij heeft zelfs een gelijkenis.

Ik hoop dat u begrijpt dat dit alles cynisch bedoeld is, en dat ik eigenlijk alleen mijn ongenoegen wil uiten. Hopelijk wordt er als lid van uw partij wel naar mij geluisterd, want naar het electoraat wordt door uw prominenten alleen geluisterd als deze vooral hetzelfde zeggen als dat uw prominenten preken. Ik vind het ronduit beschamend dat mensen die een politieke zetel bevuilen zich schuldig maken aan struisvogelpolitiek. Want als deze twee mensen altijd zo kort door de bocht gaan, dan vraag ik mij af of ze werkelijk gekwalificeerd zijn voor het bedrijven van politiek.

Laat ik dan eerst even terug gaan naar het jaar 0, het jaar waarin Jezus Christus (ook een Israëliër) werd geboren. Toen al werden de Israëliërs onderdrukt door de Romeinen die hun land bezet hielden. Het Romeinse Rijk ging over in het Byzantijnse Rijk dat later omver werd geworpen door de Ottomanen die ook Israël veroverden. En al die tijd werden de oorspronkelijke bewoners van Israël onderdrukt. Tijdelijk werd het Heilig land bezet gehouden door de Europeanen die met hun enige geslaagde kruistocht Jeruzalem wilden bevrijden van de bezetting door de Ottomanen, maar die veldslag is nimmer gevoerd om de Israëliërs te ontzetten. Het Israëlische volk vluchtte deels en verspreiden zich onder andere door Europa. En overal waar ze woonden werden ze voortdurend vervolgd en gekleineerd. Dus om nu te zeggen dat het gehele Israëlische volk uitsluitend als agressor bestempeld moet worden, dat gaat mij iets te ver.

Hopelijk bent u wel instaat om mevrouw Meulenbelt dit stukje van de geschiedenis bij te brengen, want naar mij wil ze niet luisteren. Als ze er mee instemt dan neem ik mevrouw Meulenbelt op mijn kosten mee naar een plaatsje in Polen genaamd Auschwitz . Daar mag ze samen met mij de kamers bezoeken waar het haar ligt opgeslagen van alle mensen die eerst kaalgeschoren zijn en later vergast . Ik zal haar dan persoonlijk dat stukje geschiedenis bijbrengen. Als mijnheer van Bommel er ook prijs op stelt dan mag ook hij op mijn kosten mee.

Ik heb ik altijd geleerd dat men kwaad niet met kwaad moet vergelden. En het oproepen tot een Intifda gaat daar compleet tegen in. Ik ga er vanuit dat een wijs man als mijnheer van Bommel weet wat een Intifada inhoudt en wat ook de werkelijke achtergrond daar van is. Ergens diep in mijn hart kan ik met beide prominenten alleen maar mededogen hebben, ik ga er vanuit dat mijnheer van Bommel zich liet opslepen door de ambiance van de protestmars. En ik ga er vanuit dat mevrouw Meulenbelt het stuk heeft laten plaatsen zonder dat ze precies wist wat er gepubliceerd werd. Want als uw prominenten werkelijk de gedachten verwoorden van uw kiezers, dan hoop ik werkelijk dat uw partij niet het percentage van het Nederlandse volk vertegenwoordigd dat op uw partij gestemd heeft.

Ik zelf weiger kant te kiezen en keur het geweld van zowel Israëlische kant als van Palestijnse kant af. In deze hele kwestie heeft niemand gelijk en aan de andere kant heeft iedereen gelijk. Deze kwestie kan nooit tot een oplossing komen als beide partijen de wapens blijven kiezen. Deze kwestie kan alleen opgelost worden als beide partijen met elkaar in gesprek komen. En in plaats van dat uw prominenten olie blijven gooien op een gloeiende plaat zou ik liever zien dat ze hun energie steken in het proberen om deze partijen nader tot elkaar te brengen. En om dan vooral te zeggen dat men de geschiedenis de geschiedenis moet laten en uitsluitend nog moet kijken naar de toekomst.

Op die manier bespaart u het geld dat u straks kwijt bent aan weer een VN-missie, waar ons kleine landje toch groot in wil zijn. En als dan blijkt dat beide partijen niet tot rede gebracht kunnen worden, verklaar dan heel Israël tot niemandsland en zetel in Jeruzalem een soort van Verenigde Naties van Religies. Waar vertegenwoordigers van alle  geloven die hun oorsprong in Israël hebben, met elkaar in gesprek zijn over hoe zij de kern van hun geloof kunnen overbrengen op hun volgelingen. Die kern waarin we allen onze naasten liefhebben.

Verder wil ik u nog meegeven dat het niet de gehele Israëlische bevolking is die dit geweld gebruikt en goedkeurt, maar slechts een klein deel. Een deel dat aangevoerd wordt door mensen die, net als uw prominenten, het volk vertegenwoordigen. En ik ben er ook van overtuigd dat niet de gehele Palestijnse bevolking uit is op een oorlog.

Als uw partij dan werkelijk zo begaan is met onderdrukte volkeren, waarom hoor ik uw prominenten dan niet over de Tibetaanse kwestie? Dit jaar komt de Dalai Lama naar Nederland. Een man wiens land al jaren door de Chinezen bezet wordt gehouden. Een man die altijd strijd heeft gevoerd zonder ook maar een keer een wapen ter handen te nemen. Een politieke en religieuze leider die zijn bevolking nooit heeft opgeroepen tot gewapend verzet, sterker nog dit altijd heeft afgekeurd. Een toonbeeld voor ieder mens op aarde. En omdat China alle landen ter wereld heeft opgeroepen om niet met de Dalai Lama te praten, wordt deze staatsman in ballingschap niet ontvangen met alle egards waarmee een staatsman normaal wordt ontvangen. Ik hoor uw prominenten hier niet over.

Hierbij zeg ik mijn kortstondig lidmaatschap van uw partij per direct weer op. Ik wil u bedanken voor de tijd die u nam voor het lezen van mijn brief. Mocht u nog vragen hebben dan ben ik altijd bereid om met u in gesprek te gaan en ik ben zelfs bereid om de onkosten daarvan op mijn rekening te nemen. Ik betaal liever de kosten voor een goed gesprek dan belasting dat uitgegeven wordt aan het loon van mensen die zo ontzettend kortzichtig zijn.

Is getekend,

Een bezorgde wereldbewoner

p.s.  Met deze brief wil ik geen politieke kleur bekennen, want het beoefenen van politiek is aan mij niet besteed. Ik voel mij geen Nederlander en ik voel mij geen Europeaan. Ik voel me een bewoner van deze prachtige planeet die wij Aarde noemen. In plaats van mijn tijd te steken in het instandhouden van geografische grenzen geniet ik liever van mijn leven en probeer ik mijn naasten lief te hebben. Daarnaast vind ik dat uw prominenten hun excuses zouden moeten aanbieden aan Kaat, een kleine moeite maar o zo groot gebaar.

[slider title=”van de redactie” nstyle=”display:none;”]Mensen vragen mij of ik vind dat parlementariers hun mening niet mogen geven, want daar worden ze voor betaald. Natuurlijk mogen ze dat, maar dan mis je de hele boodschap van deze post. Al die mensen die zich nu op een verkeerde manier druk maken om Gaza raad ik aan om deze tekst eens goed te beluisteren.[/slider]

De regel die mij raakt

Vandaag in de regel die mij raakt

Titel: I Am Mine
Band: Pearl Jam“.
Regel: I know that I was born and I know that I’ll die. The in between is mine. I am mine.

Ik vind het niet alleen een schitterend nummer, maar vooral ook deze boodschap van Eddie Vedder. Er zijn twee zekerheden in het leven, ten eerste ben je geboren en ten tweede weet je zeker dat je ooit een keer doodgaat. Waarom maak je er dan gewoon niet iets moois van?

Alleen al hoe hij het nummer begint.

The selfish they’re all standing in line…

Faith in their hope and to buy themselves time.

Me, I figure as each breath goes by,

I only own my mind.

Alle egoïsten staan in een rij. Vertrouwen op hun hoop en vertrouwen er op dat hun tijd nog lang niet is gekomen. Ik zie wel hoe het gaat zolang ik maar blijf ademen. En ik hoef me nergens zorgen om te maken, want mijn enige ware bezit is mijn ziel.

Met andere woorden als je je ziel als enig waardevol bezit beschouwt dan hoef je je geen zorgen te maken om dingen die kapot of verloren gaan. En als je je teveel waarde hecht aan je andere bezittingen, dan maak je je alleen maar zorgen om het feit dat je ze kunt kwijt raken. En die tijd die je besteed aan het bezorgd zijn, kun je wat mij betreft nuttiger besteden. Je kunt beter genieten van al het moois dan er bang voor te zijn dat dat moois ooit eens voorbij zal gaan.

Steuntje in de rug.

nespressoGoed om heel eerlijk te zijn valt het nog niet altijd mee, dat ambassadeurschap. Zo was er gisteren een gesprek met iemand die ik erg populistisch vind en die alleen maar wil scoren over de ruggen van andere mensen. En ook vandaag  leek het even niet helemaal mijn dag te worden. En terwijl ik me aan veel dingen irriteerde en ook aan mezelf, omdat ik me aan dingen irriteerde, ging mijn mobiel af. Het display van mijn mobiel meldde “nummer onbekend” en even bedacht ik wat NU weer.

En terwijl ik op nam klonk daar aan de andere kant van de lijn een warme stem, een stem met een Belgische tongval.

– Spreek ik met  Theo

– Ja daar spreekt u mee.

– Ik bel namens Nespresso om  u te vragen hoe uw nieuwe apparaat bevalt.

Okay dat ging me even te snel, want ik had die mooie Belgische  tongval nog niet helemaal verwerkt.

– Hij bevalt mij uitstekend!

– Hoe vindt u de bediening?

Tja er zitten 3 knoppen op.

– Ik vind hem heel eenvoudig om te bedienen

– Is uw bestelling binnen twee werkdagen aangekomen?

– Het kunnen er drie zijn, maar dat weet ik niet precies meer.

– Heeft u nog verdere klachten?

– Nee alles is uitstekend en naar wens.

– Als u klachten heeft, dan kunt u in de toekomst het gratis 0800 nummer bellen wist u dat?

Okay ik ben normaal echt geen flirter, maar ik was dus danig onder de indruk van de vriendelijke stem met dat geweldig dialect dat ik daar als volgt op antwoordde.

– Krijg ik dan ook zo’n schattige belgische stem aan de lijn?

Ik hoorde haar lachen en ik weet zeker dat ze even bloosde.

– Ja mijnheer dat krijgt u dan.

Dit ene steuntje in de rug had ik net even nodig om me er weer aan te herinneren dat het leven zo vol verrassingen kan zitten. En hoewel haar naam mij ontschoten is, wil ik haar er toch even bedanken dat ze precies op het juiste moment, met haar vriendelijke stem en dat mooie accent in mijn leven kwam. Ik weet nu ook dat als ik behoefte heb aan zo’n lieve stem, dat ik gewoon alleen maar dat ene 0800 hoef te bellen. En okay ik zal dat niet doen, maar die wetenschap is prettig.

Theorie der namen

theo_maassenVanavond was de tweewekelijkse oppas beurt bij vrienden M. en S. En terwijl ik daar op de bank wat aan het zappen was bleef ik hangen bij de 24 uur met… op Nederland 3. Een programma waarin een gast samen met interviewer Wilfried de Jong 24 uur lang in één ruimte doorbrengt. De gast van deze week was Theo Maassen en ik vond hem bijzonder openhartig. En terwijl ik zo naar dat programma keek, kwam een theorie weer opborrelen die ik al jaren heb. Het valt mij altijd op dat mensen met dezelfde voornaam, ook dezelfde karaktertrekken hebben.

Zo creëren wij Theo’s graag een wereld om ons heen die aan onze eigen voorwaarde voldoet. We zijn redelijk fanatiek en kunnen er niet tegen als die door ons gecreëerde wereld verstoord wordt. We zijn soms wat excentriek, ik neem als voorbeelden wijlen Theo van Gogh en Theo Maassen en ook redelijk direct. We hebben altijd een mening en delen die met iedereen die onze mening wel of niet wil horen. Maar we zijn ook lief, meegaand en typische voorbeelden van ruwe bolster blanke pit. En zo zijn er nog tal van gemeenschappelijke karaktertrekken die wij Theo’s gemeen hebben.

Die theorie gaat ook op voor andere namen en ik vind het hele idee enorm fascinerend. En wat ik me dan altijd afvraag is, hoe dit toch komt. Krijgen ouders de namen die ze aan hun kinderen geven van te voren ingefluisterd, of ben je deels wie je bent om de naam die je kreeg? En, wat ik me dan verder afvraag, wat moet je doen als je niet bij je naam past?

Je denkt iemand te kennen

En toch zijn er altijd mensen die je om wat voor reden dan ook positief verbazen. Neem Robin mijn oude Tai Chi leraar. Meer dan een jaar spraken we elkaar bijna wekelijks, en ik wist dat ik zijn lessen zou gaan missen nadat ik verhuisde. Ik dacht dat hij ons veel over zichzelf vertelde, maar dat hij schildert dat wist ik niet. Hieronder twee van zijn schilderijen met als thema Tai Chi. De linker toont een beweging die de enkele zweep heet en de rechter toont een beweging die de slang heet.

enkele-zweep   tcsnake

Daarnaast heb ik een collega die in een band speelt met de naam Blaas of Glory . Deze van oorsprong rockband speelt nog steeds dezelfde nummers, alleen in een heel ander jasje. Okay het is niet zo dat ik die muziek zelf snel op zet, maar als je op You Tube kijkt naar het feestje dat die mannen bouwen op bijvoorbeeld een Zwarte Cross, dan weet ik zeker dat ik me zou vermaken als ze bij ons op het dorpsfeest komen. Hieronder een compilatie van hun muziek, kijk maar eens welke nummers je herkent.

[audio:Blaas_Of_Glory-compilatie.mp3] Compilatie van Blaas of Glory.

En terwijl ik steeds meer bijzondere dingen ontdek van de mensen om me heen, ga ik dit jaar op zoek naar mijn eigen verborgen talenten. Eens even kijken of ik anderen en mezelf ook zo positief kan verrassen.

Niemand houdt meer van mij.

weggelopen– “Niemand houdt meer van mij”, riep ik uit.

– “Ik wel”. zei mijn broer.

-“Nee, jij ook niet”, beet ik hem toe.

Ik was een jaar of 5 toen ik dat zo net na het avondeten had geroepen. En waarom ik dat toen zo voelde is me eigenlijk compleet ontgaan.

Deze herinnering kwam naar boven toen ik gisteren naar de nieuwe Uri Gellar show zat te kijken. Twee mentalisten gaven een hele freaky show. Uit het panel kozen ze Antje Montero en ze hadden een gesprek met haar. Ze stelden haar een paar hele persoonlijke vragen en daar gaf ze, gelukkig voor de show, antwoord op. En toen Antje de antwoorden had gegeven opende de heren een koffer waarin een papieren rol zat met antwoorden die ze zelf voor de show hadden opgeschreven. Nu waren de vragen, die ze aan Antje gesteld hadden, beslist geen open deuren. Want de vragen waren zo persoonlijk dat de heren de antwoorden eigenlijk niet konden weten. Maar op die rol stonden antwoorden die ook Antje had gegeven

Één van de vragen aan Antje was, “Wat is je vroegste herinnering”. En bij mij kwam deze herinnering naar boven. Nadat ik mijn broer had gezegd dat ook hij niet van mij hield, liep ik naar mijn slaapkamer en pakte mijn koffer en verliet het huis. Ik kan me nog herinneren dat ik hoopte dat mijn ouders mij achterna zouden komen, maar dat deden ze niet. En nadat ik 10 minuten had gelopen besloot ik dat ik terug moest gaan. Ik had al minstens 10 minuten gewandeld,dat leek op die leeftijd een eeuwigheid en ik was geen steek verder gekomen. En ik denk dat ik me realiseerde dat ik eigenlijk helemaal nergens heen kon gaan.

Ik draaide me om en liep weer terug naar huis. Daar aangekomen ontdekte ik dat mijn ouders juist heel veel van me houden, zoveel zelfs dat ze me toen al de ruimte gaven om zelf het leven te ontdekken. Wat ze me pas veel later vertelden was dat ze me al die tijd in de gaten hadden gehouden, toen ik met mijn koffertje in mijn handen over straat liep. Even hadden ze zich zorgen gemaakt, want ze hadden niet verwacht dat ik zo ver zou lopen en net toen ze achter me aan wilden komen zagen ze dat ik me omkeerde. Het mooie was dat ik alleen mijn koffertje had gepakt, want ik was nog veel te jong om me te bedenken dat je een koffer meeneemt om spullen in te kunnen doen, ik had er niks in gedaan.

En na al die jaren zijn mijn ouders er nog steeds voor mij, als het even tegen zit en juist ook op de momenten van vreugde. En als ik nu even de neiging heb om weg te lopen, dan loop ik juist naar hen toe en dan neem ik mijn koffer weer mee. Die is tegenwoordig iets groter en inmiddels laad ik hem wel vol met schone kleding, ondergoed en wat toiletspullen.