Er was even iets minder activiteit op deze blog, omdat ik een paar dagen met vakantie was. En hoewel anderen gewoon bloggen op vakantie, wil ik me tijdens mijn vakanties op andere zaken richten. En toen ik terugkwam, had ik even wat tijd nodig om wat gedachtes te onderzoeken, hierover lees je meer aan het einde van dit artikel. Voor Nu eerst even mijn hart laten spreken en daarna andere blogs bij lezen.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle mensen op aarde die deze week door geweld om het leven gekomen. Ik ontsteek deze kaars voor hen die een naam hebben gekregen en voor hen die anoniem zijn gebleven.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle nabestaande van hen die deze week door geweld om het leven zijn gekomen. Ik wens hun veel liefde en warmte en hoop dat ze dit verlies in de loop der tijd een plekje kunnen geven.

Vandaag ontsteek ik een kaars in de hoop dat alle mensen op aarde zich altijd – dag en nacht – veilig mogen voelen. Dat de dag snel mag komen, waarop er geen geweld – in welke vorm dan ook – tegen mensen plaatsvindt.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle mensen die een afschuwelijk misdrijf misbruiken gebruiken om hun polariserende oordelen en meningen ongeremd te verkondigen op (social) media. Op dat zij in mogen zien, dat polarisatie alleen maar tot meer polarisatie leidt. En dat de dialoog aangaan met andersdenkenden meer oplevert dan nog meer olie op het vuur te gooien.

Allereerst wil ik de laatste groep vragen, om eens na te denken over hoe respectloos dit is naar de nabestaanden van Lisa. Deze lieve mensen zijn in diepe rouw en jouw mening of oordeel zal hen hun dochter nooit teruggeven. Terwijl jij dit over een paar weken/maanden vergeten bent zullen zij voor altijd worden herinnert aan het verlies van hun dochter.