Het is zo’n klein dingetje dat is blijven liggen na de verhuizing en meestal vergeet ik dat het is blijven liggen. Behalve als er dan weer eens visite komt die nog nooit eerder bij mijn “nieuw” huisje op visite zijn geweest. Vanuit het keukenraam zie je ze vanaf links aankomen wandelen. Dan turen ze eerst bij mijn linker buren, lopen dan mijn huis voorbij waar ze toch nog vluchtig een blik opwerpen. Vervolgens lopen ze door naar mijn rechter buren en dan heel even later bellen ze bij mij aan. Ik doe dan net alsof ik niet zag dat ze mijn huis voorbij liepen en de visite doet net alsof er niets aan de hand is. De oplettende lezer vraagt zich waarschijnlijk af wat er aan de hand is en de snellere geesten hebben hem misschien al door.
Naast mijn voordeur ontbreekt namelijk iets. Misschien dat anderen vinden dat er wel meer ontbreekt, maar dit ene is voor mij een gemis, zeg maar een doorn in het oog. Tevergeefs had ik al wat eerdere pogingen ondernomen, maar telkens bleek dat de doe-het-zelver op het dorp ze niet op voorraad had. Terwijl ik zo het vermoeden heb dat ik niet de enige ben die ze zou willen kopen. Gewoon heel simpel een nummer 1 en een nummer 7 en dan het liefst in messing of zwart want al die anderen vallen niet op, op de witte verf die de vorige bewoner op de buitenmuur heeft aangebracht.
Precies u voelt hem aankomen, ik heb geen huisnummer naast mijn voordeur. En hoewel het voor de postbode geen obstakel lijkt te zijn, werd het dan eindelijk tijd om een nieuwe poging te wagen. Ik ging weer naar de doe-het-zelver op het dorp en zocht weer naar die twee nummers, maar wederom zonder resultaat. Ik bedacht me dat ik toch echt niet weer met lege handen naar huis kon toen zei de zeer behulpzame man van de doe-het-zelver: “Ik kan ze voor u bestellen”. Dat was werkelijk een openbaring, want zo had ik er nog niet over nagedacht.
En vrijdag aanstaande is het dan zover, dan zijn mijn nummertjes binnen en kan ik eindelijk die lege plek naast mijn voordeur vullen. Nu nog goed opletten dat ik beide nummers niet verkeerd omhang, dat zou best slordig zijn.
Van vrienden S. en M. leerde ik dat je niet al je oliebollen met oudjaar al op moet maken. Je moet er een paar invriezen die je dan bewaart voor speciale gelegenheden. Want het is vaker per jaar oudjaar. Zoals het voor mij vanavond ook weer een oudjaar is. En hoewel ik er zelf helemaal niks mee heb, is het morgen toch weer nieuwjaar. En schudden de mensen mij weer de hand en feliciteren ze mij.
Vanavond was de tweewekelijkse oppas beurt bij vrienden M. en S. En terwijl ik daar op de bank wat aan het zappen was bleef ik hangen bij de 24 uur met… op Nederland 3. Een programma waarin een gast samen met interviewer Wilfried de Jong 24 uur lang in één ruimte doorbrengt. De gast van deze week was Theo Maassen en ik vond hem bijzonder openhartig. En terwijl ik zo naar dat programma keek, kwam een theorie weer opborrelen die ik al jaren heb. Het valt mij altijd op dat mensen met dezelfde voornaam, ook dezelfde karaktertrekken hebben.