Tag Archives: Theo

Lieve blog

Posted on by
9

Het is eigenlijk al weer veel te lang geleden dat ik je iets toevertrouwde. Niet dat ik je vergeten was, want ik had je al min of meer laten weten dat ik wat tijd voor mezelf wilde hebben. Nu weet ik dat als zoiets gezegd wordt, dat het dan lijkt alsof degene die dat zegt de relatie wil beëindigen, maar zo bedoelde ik het toen niet en ook nu ben ik dat niet van plan. Om wat Nederlandstalige artiesten aan te halen, het was een beetje koud in mijn hart en ik ben wat langer weggebleven, maar ik gebruikte al die tijd om: na te kunnen denken, uit te zoeken, bij te tanken en om te ontdekken of ik je missen zou.

Er is de laatste tijd zoveel gebeurd, dat ik eigenlijk niet zo goed weet waar ik moet beginnen – om heel eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik je wel en niet toe wil vertrouwen. En hoewel het toch echt maar een paar weken zijn geweest lijkt het alsof ik je al maanden niet gesproken heb. Zo volgde ik een cursus digitale fotografie en leerde ik hoe ik mijn camera van de automatische stand af kan halen. Niet dat ik nu ineens een top fotograaf ben, maar ik weet nu tenminste hoe ik mijn camera kan gebruiken om bepaalde foto’s te maken. Al voor de cursus was ik in de ban van de fotografie en ik ben de eerste die toegeeft dat die liefde alleen maar groter is geworden.

Daarnaast leerde ik dat heel vaak het antwoord op een vraag al gegeven wordt nog voor ik hem stel, alleen moet ik me daar wat meer voor openstellen, dan zie ik het allemaal wat eerder. Sommige antwoorden lijken in het begin niet zo heel fijn, maar als ik me dan realiseer wat de vraag op het antwoord was, dan blijkt het toch uiteindelijk best goed uit te pakken. En even onder ons – ik vertrouw er op dat je het ook voor jezelf houdt – ik weet zeker dat het me alleen maar sterker maakt. Zo leerde ik ook dat als ik andere bij sta met raad en advies, dat ik het advies dat ik aan die ander geef ook zelf best op zou mogen volgen.

Ja ik weet dat je me nu gaat vertellen dat je me niet helemaal volgt, ik zal dat laatste dan ook wat duidelijker maker. Iemand die ik goed ken is zichzelf een beetje uit het oog verloren, omdat hij zichzelf zo vaak wegcijfert dat hij andere altijd voor hem zelf plaatst. Ik vertelde hem dat het heel belangrijk is om jezelf altijd op de eerste plaats te stellen, want pas als je volledig van jezelf houdt, pas dan kan je ook oprecht van anderen houden. Je moet feitelijk eerst een beetje egoïstischer worden om anderen te kunnen helpen. Kijk dat was ik zelf ook weer een beetje vergeten.

Maar ik leerde de laatste tijd ook dat je niet altijd alleen maar moet loslaten. Ik leer tijdens mijn lessen Chi Kung, dat iets vasthouden ook heel goed kan zijn. Over die lessen Chi Kung gesproken, ik weet nou nog niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Ik weet dat het heel goed voor me is, maar aan de andere kant beangstigd het me ook wel een beetje – en dat na de eerste les. Tijdens de eerste les liepen bij een vrouw opeens de tranen over haar wangen. Mijn leraar vond dat iets heel moois want de oefening zorgde ervoor dat ze dingen die ze al te lang had vastgehouden losliet – daar heb je dat loslaten weer.

Ook bij mezelf merkte ik subtiele veranderingen. Zo had ik de laatste tijd niet echt behoefte om gezellig te zijn en om me echt open te stellen voor andere mensen, maar al direct na die eerste les voelde ik mezelf veranderen. Nu moet je geen gekke dingen gaan denken he, ik was niet depressief of wat dan ook, ik was gewoon toe aan rust. Maar na die eerste les merkte ik al direct dat ik meer fut heb en dat ik nu opeens spontaan ga zingen als ik mijn eten kook. En dit voelt eigenlijk allemaal best fijn en dat gevoel wil ik gewoon lekker vasthouden. Dat ik weer wat meer van me laat horen, dat wil ik ook vasthouden.

Gehackt deel 2

Posted on by
9

Begin juni blogde ik over de zus van een vriendin wiens MSN-account gehackt was. Nadat die hacker 179 euro van die vriendin had afgetroggeld, deed die vriendin aangifte bij de politie. Of althans dat wilde ze doen, maar de politie kon niks voor haar doen want het was niet bekend wie het geld had afgetroggeld en dus was er volgens de politie ook geen misdaad gepleegd. Vervolgens namen ze contact op met hun bank om achter de adresgegevens van de hacker te komen. Nu  mag een bank dat niet zomaar doen, maar ze zouden contact opnemen met rekeninghouder waar het geld naar toe is gegaan. Pas als die rekeninghouder na een aantal weken niet reageert, mag een bank het adres geven.

Zo ver is het gelukkig allemaal niet gekomen. Het geld is na bemiddeling van de bank, op de rekening van mijn vrienden teruggestort. Dus mocht je ooit via een website opgelicht worden, dan loont het in elk geval om contact met de bank op te nemen en wie weet krijg je dan net als mijn vrienden je geld gewoon weer terug.

Zo af en toe

Posted on by
8

vakantie… moet je er eens lekker tussen uit. Persoonlijk plan ik mijn vakantie het liefste net buiten de schoolvakanties om. Zo ook nu en hoewel ik het liefste zou genieten van een exotisch oord – zoals op deze foto -, ga ik deze vakantie thuis besteden. Dus mocht je je afvragen waarom het hier iets rustiger is, dan komt dat omdat ik vooral bezig ben met lekker lui een boekje lezen of gewoon heel ontspannen klussen.

Een roze zuurstok

Posted on by
8

Vrijdag praatte ik even bij met I., mijn sportbegeleider. Onlangs vertelde hij me dat zijn vriendin zwanger was en dat hij zijn vakantie had doorgebracht in de toekomstige babykamer. Die moest immers nog voorbereid worden op de komst van de nieuwe telg. I. vertelde me dat winkels als Prenetal veel geld verdienen aan baby’s. Hij zelf vond dat er een hoop onzin te koop is. Er is een extra gordel om de maxi-cosi steviger te kunnen verankeren en daar vragen ze dan weer 50 euro voor. En zo noemde hij nog een lijst met dingen die hij onzin vindt, maar het probleem is dat zijn vriendin dat niet vindt. Ik gaf hem op veel punten gelijk, ik zei tegen hem dat ik op marktplaats zou kijken voor een kinderwagen, ik bedoel zo’n kleine ligt daar amper een jaar in, dus waarom zou je een dure kopen. Dat had hij ook geopperd bij zijn vriendin, maar die kijkt daar toch iets anders tegen aan.

Ik probeerde hem uit de tent te lokken door te vragen welke kleuren de babykamer krijgt, niet dat hij iets losliet, maar het gesprek nam een wending die ik wel vaker meemaak met aanstaande vaders. “Ik ben niet zo van de jongens en meisje kleuren”, verzekerde hij me. Waar had ik dat ook al weer eerder gehoord? Toen het dochtertje van mijn broer geboren werd, was het eerste dat mijn broer zei “Ze gaat geen roze dragen, ik wil geen zuurstok als dochter.”. Lang heeft dat bij mijn broer niet standgehouden, en om eerlijk te zijn mijn nichtje D. ziet er altijd schattig uit in haar roze kleertjes. Dat heb ik I. nog maar niet verteld, ik ben benieuwd hoelang hij het vol blijft houden dat zijn dochter geen roze zuurstok wordt – voorop gesteld dat hij een dochter krijgt, want dat is nog niet bekend.

Een geromantiseerd verlangen naar vroeger

Posted on by
10

Boeket van potlodenAls de zomervakanties ten einde lopen – het grensvlak waarop die ene vakantieliefde in de vergetelheid dreigt te raken en de middelbare-school-verliefdheid weer in zicht komt – verlang ik nog wel eens terug naar de tijd dat ik nog op de middelbare school zat.

Zo vlak voor het aanbreken van het nieuwe schooljaar zocht ik dan in de Bruna-folder naar de perfecte schoolagenda, het kaftpapier waarmee ik mijn schoolboeken wilde verbergen en nieuwe pennen en potloden. Het naderen van de herfst zal voor mij altijd onlosmakelijk verbonden zijn, met het weerzien van oude bekenden en de geur van een bos vers geslepen potloden.

Zoektocht naar innerlijke rust

Posted on by
7

Het is de laatste tijd alom aanwezig, ik lees het op andere blogs, ik hoor mensen erover praten als ik op de sportschool ben, op twitter gaat het erover en ook mensen die ik ken zijn er steeds meer mee bezig: de zoektocht naar balans en innerlijke rust. En ik persoonlijk vind dat een goede ontwikkeling. Alles moet sneller en beter in onze Westerse wereld en dat is voor ons mensen erg vermoeiend. We doen nu op een gemiddelde dag meer indrukken op dan dat we vroeger in een maand deden, en die indrukken moeten we dan ook allemaal nog eens zien te verwerken en een plaatsje zien te geven. Daarnaast is het in een tijd van recessie ook erg begrijpelijk dat mensen weer in contact willen komen met zichzelf. Het vertrouwen dat we immers hadden in het ding dat we deden voor de recessie is bij veel mensen beschadigd.

Mocht u ook een van die mensen zijn die op zoek is naar een manier om te ontspannen dan kan ik u alleen maar meegeven dat u iets moet zoeken dat bij u past. Probeer eens Pilates, Yoga of Tai Chi – de volgorde is geheel willekeurig. Wat ik u nog wel mee wil geven is het belangrijkste dat ik van mijn Tai Chi leraar heb geleerd en dat is onthaasten. We zijn gewend om van alles een competitie te maken en dat is nu juist dat wat u niet moet doen als u met Pilates, Yoga of Tai Chi begint. Doe alles langzaam en stapje voor stapje, probeer niet zo snel mogelijk even lenig te worden als uw Yoga instructeur, want die heeft er waarschijnlijk ook jaren over gedaan om zo ver te komen. Als u de bewegingen van Tai Chi uitvoert, probeer die dan zo langzaam mogelijk uit te voeren, dan hebben ze namelijk ook veel meer effect.

Belangrijk is ook dat u een goed gevoel hebt met u leraar, als u dat niet hebt dan kan die persoon u ook niets leren. Hoe dan ook, mocht u opzoek zijn: sterkte, succes en veel plezier en laat me vooral weten hoe uw zoektocht verloopt.

Warme groet,

Theo

Nieuwe buren

Posted on by
4

In het verleden schreef ik  al regelmatig over mijn buren en nu heb ik dus nieuwe buren en ik moet daar eigenlijk best aan wennen. Het is een jonge, alleenstaande vrouw, met drie kinderen. En waar mijn oude buren rekening mee houden met de gehorigheid van onze huizen, hebben de nieuwe buren blijkbaar nog niet echt ontdekt dat het op en neer rennen op de trap, duidelijk te horen is in mijn huis – zeker als je zondagmorgen uit wilt slapen.

Gelukkig komen mijn oude buurtjes over een weekje of wat weer terug. Ze hebben namelijk hun huis verhuurd terwijl ze zelf op de camping in Friesland zitten. Nu hoop ik voor mijn oude buurtjes dat het vooral mooi weer is, want in een tentje zitten met slecht weer lijkt mij persoonlijk niks, en terugkomen is ook geen optie, want hun huis is dus bezet. Voor mij nog een reden dat ik persoonlijk mijn huis niet zou verhuren aan anderen – lees onbekende – als ik op vakantie ga. Aan bekende trouwens ook niet, die mogen er gratis in.

ik hoop in elk geval dat mijn echte buurtjes snel terug komen en zal ze dan eens extra verwennen met een bos bloemen.

Het mysterie van de verdwenen reacties

Posted on by
4

Al een lange tijd buig ik me over het mysterie van de verdwenen reactie. Maakt u zich vooral geen zorgen, bij mijn weten verdwijnen er op mijn log geen reacties – afgezien van de Spam die Askimet tegenhoudt, en die houdt lang niet alles tegen, want zo krijg ik nog met enige regelmaat onzedige aanvragen van dames uit Kiev. Het mysterie van de verdwenen reacties gaat juist over de reacties die ik bij anderen plaats en die ik later niet meer terug kan vinden – terwijl ik zeker weet dat ik ze toch echt geplaatst heb.

Onlangs stopte ik de DVD van Mallrats weer eens in mijn DVD speler, dit is een film uit de Jay & Silent Bob serie van Kevin Smith – ik vind deze serie echt hilarisch, maar dat ter zijde. In die bewuste film zie je aan het begin van de film een shot van een acteur, die voor de ramen van een winkel naar zo’n 3d tekening staat te staren – als je er maar lang genoeg naar staart, dan schijn je daar een zeilboot in te zien.

Die acteur is gedurende de film met enige regelmaat voor die winkel te zien, en hij blijft maar staren maar hij ziet de zeilboot niet. Tegen het einde komt één van de hoofdrolspelers naar die ene acteur toe en zegt: Hé een zeilboot. Je ziet die andere acteur dan wat geïrriteerd raken. Niet veel later zie je een klein meisje voor de raam van die winkel stoppen, ze kijkt één minuut en zegt: Hé kijk een zeilboot. Hierdoor gaat die ene acteur volledig door het lint.

Kijk ik begrijp die acteur volledig, of eigenlijk de rol die hij speelt. Op de een of andere manier ben ik niet gewoon niet in staat om die zeilboot te zien, in zo’n 3d tekening. Dit alles herinnerde ik me, toen ik weer eens een reactie plaatste en ternauwernood zag dat ik de code verkeerd ingevuld had.

BlindeVlek

Ik moest heel even nadenken voor ik het door had. Aangezien ik die 3d tekeningen ook niet kan doorgronden, heb ik ook moeite met het lezen van die codes. Ik heb geen idee welke wetenschappelijke verklaring hier voor is, maar mocht u dergelijke anti-spam op uw blog hebben, en zich afvragen waarom ik bij u zo weinig terug reageer, dat komt zeer waarschijnlijk doordat ik dergelijke codes niet zo heel goed kan lezen.

(en natuurlijk snap ik dat u die anti-spam heeft aangezet, want we worden allemaal plat gebombadeerd met spam. Askimet houdt bij mij twee op de drie reacties tegen als spam.)

Wat overkomt mij nu

Posted on by
10

Mocht u zich de komende paar dagen afvragen waarom u niks hoort van uw gastheer op deze blog, ik ben even druk met het last minute regelen van een aantal zaken, om daarna hopelijk een bliksem bezoek van een dag aan (of is het naar?) Sonisphere  Barcelona af te leggen. Tot gauw, veel liefs en een warme groet – zoals mijn Tai Chi leraar altijd zegt.

(ik snap dat dit voor u een beetje vaag overkomt, maar het is allemaal zo snel gegaan, dat ik het zelf amper nog kan beseffen. Maar weest gerust, ik zal het u binnenkort tot in den treuren uitleggen. Soms openbaren zich kansen die geen enkel mens laat schieten, alhoewel er door omstandigheden voor sommige mensen wel een reden is om dit voorbij te laten gaan. Dit soort kansen zijn het product van een goede neus voor kansen en een gezonde dosis geluk – of heeft het laatste dan toch iets te maken met het uitspreken van: een wens is de basis van de mooiste gebeurtenissen in je leven, mits je maar goed luistert naar je hart en het nu!)

Even stilstaan. En dan weer doorgaan?

Posted on by
10

Inmiddels is het bijna 7 maanden geleden dat ik met deze blog begon. De wil om te bloggen was er al veel langer, maar om allerlei verschillende redenen is het er eigenlijk nooit eerder van gekomen. In die begin periode was ik vooral zoekende naar wat het hele bloggen nu eigenlijk in hield. Ik zag bij andere bloggers ontzettend veel reacties en zeker in het begin kreeg ik er zelden een. Dat frustreerde soms wel eens en na bijna twee weken wilde ik er de al brei aan geven. Een voormalig blogger vroeg me waarom ik eigenlijk blogde, om reacties te krijgen of voor mezelf? Al gauw ontdekte ik dat ik voornamelijk voor mezelf blog. Natuurlijk vind ik het fijn als ik een reactie krijg, maar het fijne aan bloggen is dat ik een uitlaatklep heb gevonden.

In de afgelopen 7 maanden worstelde ik veelvuldig met de kant waar ik met mijn blog op wilde – daar worstel ik nog wel eens mee. Ik worstel  nog wel eens met de vraag wat de frequentie is waarmee je een blogje plaatst. In het begin deed ik er alles aan, om te proberen om elke dag een stukje te schrijven. Het ging toen eigenlijk alleen maar om de kwantiteit. Inmiddels denk ik dat ik de juiste balans gevonden heb. Als ik de tijd en de behoefte heb, dan plaatst ik een stukje. Meestal ontbreekt het me aan de eerste en soms aan de tweede.

In die 7 maanden leerde ik nieuwe blogvrienden kennen en leerde ik ook dat sommige bloggers van de een op de andere dag niets meer van zich laten horen. Ik leefde mee met andere bloggers die lief en leed met mij deelden, hervond mezelf, herontdekte dat ik degene ben die mijn leven regiseert, leerde ook twitter kennen en ontdekte dat het internet eigenlijk wel een (soms te) grote rol in het dagelijksleven van de mensen speelt. Waar andere bloggers hun 5 jarig jubileum vieren, wilde ik even stilstaan bij die 7 maanden, 6 maanden vond ik zelf een te groot cliche.