Wanneer het leven je in je nekvel grijpt en je weer even op je plek zet

Photo of a male with a migraine
Photo by Vitaly Gariev on Unsplash

Qua verhaal over mijn Spirituele ontwikkeling ben ik gebleven bij de afronding van mijn 1-jarige therapeutenopleiding. Dat verhaal is nog niet af, want in de 4 jaar die erop volgen heb ik nog veel mooie dingen mogen ervaren. Maar nu wil ik eerst een sprong maken naar een recenter verleden. De reden voor deze sprong, is dat ik dit verhaal als kader wil gebruiken voor toekomstige artikelen.

Het leek in eerste instantie op een onschuldig iets, toen ik op zaterdag 15 februari 2025 mijn hoofd stootte. Ik had een buurman geholpen met elektronica voor zijn modelspoorbaan en toen ik de trap van zijn bovenverdieping afliep, had ik een balk aan het plafond niet in het zicht en ik liep er vol tegen aan.

In eerste instantie was er niet veel aan de hand, anders dan dat ik nog even bij de buren ben gebleven voor een kop koffie en me toen al wat licht duizelig voelde. Maar daar kwam al gauw verandering in. Op zondag knutselde ik wat, maar ik voelde me duf en had moeite om me te concentreren.

Op maandag had ik last van hoofdpijn en ik kon geen licht en geluid verdragen. Aan het einde van de middag besloot ik om de dag erop de huisarts te bellen. En die bevestigde wat ik van binnen eigenlijk al wist. Ik had een lichte hersenschudding.

Na ongeveer 8 weken, was ik nog steeds niet hersteld en ik besloot om de huisarts maar weer te bellen. De huisartsassistente verzekerde me dat ik me geen zorgen moest maken. Maar als ik wilde mocht ik een huisarts spreken.

Continue reading

Thuiskomen bij jezelf: Terug in de schoolbanken

Photo of a paper on which the words Back to School are written in different colors
Photo by Elena Mozhvilo on Unsplash

Bewustzijn en de invloed op mijn werk

Nadat ik in de lente van 2014 mijn zelfrealisatie had gekregen, kwam mijn proces in een stroomversnelling mede door de mooie ervaringen van de Reiki cursussen. Mijn nieuwe zelf had ook een positieve uitwerkingen op mijn werkleven. Amper drie maanden nadat ik afscheid had genomen van een klant die als tweede familie voelde, vroeg dezelfde klant of ik alsjeblieft terug wilde komen. Ze hadden bepaalde kennis nodig en ik was één van de weinige mensen die, die specifieke kennis had.

Ik herinner me nog het ontvangstgesprek dat ik had met mijn manager bij deze klant. Hij legde me uit wat er van mij verwacht werd. Ik houd van structurele oplossingen, maar hij verzekerde mij dat daar geen tijd meer voor was. De deadline naderde en er was geen mogelijkheid om deze niet te halen. Waar ik voor mijn nieuwe zelf nog wel eens tegensputterde in dergelijke situaties, had ik door dat een quick fix de enige oplossing was. Mijn manager was dan ook stom verbaasd dat ik niet tegensputterde en zei: “Jij bent echt veranderd.” Ik accepteerde de opdracht en werd onderdeel van een fantastisch team.

Mijn aanwezigheid in het Nu werd steeds intenser. Op een middag zat ik op kantoor uit het raam te staren in de leegte. Het raam bood uitzicht op een drukke snelweg en terwijl ik in de leegte staarde leek het alsof de tijd steeds langzamer verstreek. De auto’s op de snelwegen leken langzamer en langzamer te gaan, tot ze bijna stil leken te staan.

Continue reading