Vandaag ontsteek ik de 4de adventskaars. Voor wie onbekend is met adventskaarsen, het werkt als volgt. Vanaf de 4de zondag voor kerst, brand je elke dag een kaarsje en vanaf de 2de adventszondag ontsteek je elke dag twee kaarsen. En zo komt er elke adventszondag een kaarsje bij, totdat je vlak voor kerst elke dag vier kaarsjes aansteekt.

Het is iets dat ik nooit eerder heb gedaan, maar ik vind het een heel mooi ritueel. Omdat je echt naar kerst gaat toeleven. Ik begrijp dat het toeleven naar kerst voor andere mensen het decoreren van hun huis is, maar voor mij is kerst het feest van licht. We vieren dat Meester Jezus op aarde is gekomen om het licht te verspreiden. Wat is er dan mooier om met kaarsen het licht elke week een beetje feller te maken totdat het kerst is?

Terwijl mijn huis inmiddels gedecoreerd is met de kerstversiering, neem ik ook een moment om terug te kijken. De afgelopen weken had ik een best heftige terugval in mijn herstel. Zelfs zo heftig dat ik mijn re-integratie uren even niet meer heb opgeschroefd, het voornaamste was stabiliseren en herstellen.

Inmiddels heb ik een nieuwe bril genomen, de oude was van vier jaar geleden, en noem het een placebo effect of goed volgen van mijn intuïtie maar het lijkt vooralsnog een wondermiddel. Ik kan alles weer scherp zien en ik hoef mijn ogen niet meer de hele dag door in te spannen, om de juiste focus te zoeken. En wat nog belangrijker is, mijn hoofdpijn is weer zo goed als verdwenen. Dus wat mij betreft begint de opbouw van mijn re-integratie nu pas echt.

Ik moet ook denken aan wat er op aarde gebeurd en het stemt me droevig. Een recent voorbeeld is de brute terroristische aanslag op Joodse mensen die het Joodse feest van licht vierden op Bondi Beach in Sydney. Deze aanslag alleen al stemt me droevig, want er zijn 15 mensen omgebracht. Maar wat me eigenlijk nog meer droevig maakt zijn de reacties van mensen na de aanslag.

Kort na de aanslag las ik reacties van mensen die zeiden: “Deze aanslag had ook door boeddhisten gepleegd kunnen worden.” Maar in alle eerlijkheid een Boeddhist zal nooit een aanslag plegen op anderen mensen, omdat ze een geloof aanhangen anders dan de levensvisie van het Boeddhisme.

Een Boeddhist wijdt zijn leven aan het streven naar bevrijding voor zijn of haar Ziel en een ander mens vermoorden is slecht voor het Karma en zal er zeker voor zorgen dat je de bevrijding van je Ziel in dit leven niet gaat bereiken. Boeddhisten zijn mensen die vanuit liefde en vrede leven. Ik noem alleen al als voorbeeld het vreedzame verzet sinds 1950 van de Tibetanen tegen de bezetting van hun land door China.

Op de dag van de aanslag in Bondi Beach was er ook een protest van Pro-Hamas demonstranten bij het orkestgebouw in Amsterdam tegen de komst van een Israëlische dirigent. Volgens de demonstranten had deze dirigent banden met het leger van Israel en dat was voldoende om te demonstreren, of eigenlijk om de viering van Chanukah – het Joodse lichtfeest dat in het orkestgebouw werd gevierd – te verstoren.

Ik zag een interview met een blanke pro-hamas demonstrant. Deze vrouw – ergens achter in de 50 of begin 60 – vertelde tijdens dit interview dat de aanslag op Bondi beach terecht was en niet alleen dat, maar ze riep op tot een intifada – als je niet weet wat een intifada is, dan raad ik je aan om dat even te Googlen. Deze vrouw had een licht in haar ogen, maar dit was niet hetzelfde licht als het licht van Spiritueel verlichting, het was het licht van pure Haat.

Wat ik misschien nog wel het meest schokkend aan dit interview vind, is dat we sympathiseren met Hamas goed keuren. Dat we het oproepen tot een Intifada blijkbaar het nieuwe normaal zijn gaan vinden. Even ter vergelijking, als iemand een Hitler groet uitbrengt dan pleeg deze persoon volgens de Wet een strafbaar feit – en dat is overigens volledig terecht. Maar het openlijk oproepen tot het uitmoorden van Joden – wat deze vrouw in feite deed – mag en is dus blijkbaar niet strafbaar.

Wat me evenzo droevig stemt, is dat de grote meerderheid over dit soort voorvallen zwijgt. Ik kan me niet voorstellen dat dit soort dingen tot onze normen en waarden behoren. En ik hoop dat deze kerst het licht opnieuw op aarde komt. En dat het mensen weer bewust maakt van wie ze werkelijk zijn: Wezens van licht en liefde.

Ik had overigens ook de pro-Nederland demonstratie van een paar weken geleden in Den Haag kunnen aanhalen. Je mag een mening hebben en je mag op komen voor je mening. Maar het beschadigen van het hoofdkantoor van een politieke partij wiens visie je niet deelt, stemt mij ook droevig.

Beide kanten hebben een luidde stem. Beide kanten zijn tegen alles wat niet aan hun kant staat. Maar ik zal nimmer een kant te kiezen. Ik kies altijd voor licht en liefde, want (innerlijke)vrede komt alleen uit liefde en niet uit haat.

Ik sluit deze post af met wat ik het mooiste kerstlied vind en wens U allen een Zalig Kerstmis en een verlicht en liefdevol 2026.

p.s. Na de jaarwisseling ga ik weer verder met het delen van mijn reis. Dank aan een ieder die hier zo af en toe even langs komt. Dat het licht en de liefde jou ook mogen bereiken.