Toen ik, nadat ik mijn hoofd had gestoten, eenmaal weer instaat was om mezelf Reiki te geven en te mediteren, kwam ik spontaan in verbinding met het Universum. Diep van binnen had ik al het gevoel dat ik mezelf niet volledig kon Helen. En tijdens één van mijn eerste gesprekken met het Universum, vroeg ik of ik de juiste mensen mocht ontmoeten die mij richtingaanwijzers konden geven voor mijn herstel.

En boy oh boy, die vraag werd beantwoord. Wie een beetje weet hoe de Zorg in Nederland is, weet dat er lange wachtlijsten zijn. Maar op de een of andere manier was het alsof het Universum me hielp om overal tussendoor te glippen.

Mijn eerste station was Neurologie. Nu had mijn huisarts me al onderworpen aan een uitgebreid onderzoek en daaruit bleek dat ik geen cognitieve beperkingen had. Maar als het mij gerust zou stellen, dan mocht ik naar Neurologie – en ja dat wilde ik wel.

Op dat moment was er een wachtlijst van 6 weken bij Neurologie – in elk geval voor de minder ernstige gevallen. Maar in plaats van 6 weken te moeten wachten op de eerste intake, viel er een afspraak bij hen weg en binnen 6 weken heb ik 2 consults gehad en er is een scan van mijn hoofd gemaakt.

De eerste intake werd gedaan door een Neurologe in opleiding. En de lieverd heeft echt gedaan wat ze kon. Ze nam alle tijd en deed tal van onderzoeken, maar ze kon ook geen cognitieve beperkingen ontdekken. Ze deed het juiste en riep de Neurologe zelf erbij.

De Neurologe liet me al direct weten dat de kans dat ze wat zouden vinden niet groot was. En vroeg me of ik ook niet alvast een doorverwijzing naar de Revalidatie arts wilde. Dat advies nam ik ter harte en inderdaad uit de scan van mijn hoofd bleek dat er geen schade was.

Zo doende had ik al vrij kort op de laatste afspraak bij Neurologie een afspraak met de revalidatiearts. Nu had mijn huisarts me niet alleen doorverwezen naar Neurologie, maar ook naar een Ergo therapeut.

Voor het zoeken van een Ergo therapeut was ik op mezelf aangewezen want mijn huisarts had nog geen ervaring met Ergo therapeuten. Zo goed als ik kon – ik kon het licht van een beeldscherm nog niet goed verdragen – ging ik opzoek naar een Ergo therapeut, en puur op intuïtie koos ik voor een kleinschalige praktijk. Die gelukkig ook nog op een paar minuten lopen bij me vandaan zat.

De Ergo therapeute hielp me om stil aan weer wat dagelijkse bezigheden op te pakken. Ze stelde een schema op, waarin er ruimte was voor wandelingen, mijn hersens weer aan het werk te zetten, huishoudelijk werk en bovenal ook rust momenten.

Dat heeft me geholpen, want de periodes tussen mijn terugvallen werden steeds langer. En veel fijner het herstellen van een terugval duurde ook korter. Ik had niet meer om de paar weken een terugval waar ik meer dan een week van moest herstellen.

Tijdens de eerste afspraak bij de revalidatiearts, kreeg ik allereerst de mededeling dat het herstel van een PCS lang kan duren. En met lang bedoelde ze een jaar en voor sommige zelfs wel twee jaar. Maar zoals ik ook al aan de Neurologe en mijn Ergo therapeute had gezegd, dat was ik niet van plan.

Aangezien er geen ander wondermiddel is dan de tijd die alle wonden heelt, stelde ze nog wat alternatieven voor. De eerste was antidepressiva tegen de hoofdpijn, maar daar heb ik voor bedankt. Ik wil geen medicijnen die mijn hoofd beïnvloeden. Begrijp me niet verkeerd, voor mensen met een depressie zijn antidepressiva een godsgeschenk, maar ik was alles behalve depressief.

Het tweede alternatief was deelnemen aan een experiment bij een kliniek voor Geestelijke Gezondheidszorg. Die kliniek was bezig met een experiment, waar je een week intern gaat en dan overdag in groepsverband afwisselend sport, ontspant en dan weer een geestelijke inspanning.

Alleen dat programma zat al vol en ze namen geen nieuwe patiënten meer aan, omdat ze eerst de resultaten wilde evalueren. Het derde alternatief was ik deels zelf al aan begonnen. Want dat is Ergo Therapie. En waar ik het in het begin al eerder zei. Ik heb gekregen waar ik om vroeg, want de therapeute waar ik al onder behandeling was, was volgens de Arts de beste voor mijn klachten.

De arts verwees me ook door naar een oefentherapeut, want deze deed meer dan alleen oefentherapie zei de arts met een glimlach op haar mond. En deze twee therapeuten werken schijnbaar wel vaker samen voor de behandeling van een patiënt.

De oefentherapeut had een wachtlijst van 5 weken, maar ook dat moest zo zijn. Ik had alleen maar één afspraak in de twee weken, Waardoor ik – mede op advies van mijn Ergo therapeut – om de twee weken vijf nachten naar mijn Moeder kon gaan.

Die had ik sinds januari al niet meer gezien en zeker in het begin was bellen onmogelijk, want na 5 minuten bellen kreeg ik al knallende koppijn. Die bezoeken werkten voor ons beide therapeutisch. Ik vond er rust en mijn moeder had eindelijk weer eens iemand die ‘s avond bij haar was.

Met de oefentherapeut deed ik oefening om mijn houding te verbeteren, al merkte ik al direct dat ik niet lang op mijn rechterbeen kon staan. Want ik kon de balans niet houden. En na een paar behandelingen kon ik mijn bovenrug niet meer naar links draaien. Dat was een probleem, want de oefentherapeut kon eigenlijk niet verder met behandelen.

Daar mijn oude osteopaat al een tijdje met pensioen was, begon een nieuwe zoektocht. Ik zocht op internet naar een osteopaat en voelde direct aan dat er één was die mij verder zou helpen. Ik belde hem op, sprak zijn voice mail in en aan het einde van de middag werd ik teruggebeld.

Alleen toen ik opnam werd de verbinding direct verbroken. Nu was er die dag een landelijke storing dus ik dacht die belt morgen wel. Wat hij ook deed, maar wederom werd de verbinding direct verbroken toen ik opnam.

Ik stuurde hem een SMS berichtje en op die manier kon ik een afspraak maken voor de week erop. Ik ben blij dat ik niet naar een andere osteopaat op zoek ging en de afspraak via de SMS heb gemaakt. Want onze ontmoeting was echt zo bedoeld.

Deze osteopaat heeft dezelfde Spirituele interesses als ik. En daarnaast is hij lid van een groep die maandelijks healings doen. Healings voor individuen maar ook healings voor de Aarde. En wanneer ik weer iets verder hersteld ben ga ik toch eens een bijeenkomst bij wonen.

Het probleem met de telefoon bleek achteraf aan zijn telefoon te liggen, want er waren meer mensen die hem niet meer konden bereiken. Sinds hij een nieuwe telefoon heeft is het probleem opgelost.

Ik heb met deze osteopaat inmiddels een vriendschappelijke band opgebouwd. Wekelijks wisselen we berichten uit met links naar artikelen of filmpjes die een van ons beide aanspreekt.

Vanaf het moment dat ik mijn wens aan het Universum kenbaar maakte kwamen de juiste mensen op mijn pad. Elk van hen heeft bijgedragen aan mijn herstel, door me of door te verwijzen naar de juiste persoon of door me te helpen met mijn herstel.

Inmiddels heb ik een team van drie mooie en lieve mensen die me op hun eigen manier helpen. De osteopaat heeft mijn rugklachten alweer bijna verholpen, met de oefentherapeut doe ik geen fysieke oefening meer, maar verwerken we oud trauma – zoals de revalidatiearts al aangaf ze doet dus meer dan oefentherapie. En mijn Ergo therapeut begeleid met in het re-integratie-proces.

Elke zorgverlener die ik heb mogen ontmoeten bleek een cadeautje van het Leven te zijn. En wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze Licht in hun ogen hebben. Ze stralen allemaal Liefde voor de medemens uit.