Fascinerend onderzoek op het gebied van het licht dat ons lichaam uitstraalt

Terwijl er al meer dan een week een artikel klaar staat die ik spannend vond om te schrijven, kwam ik op LinkedIn een bericht tegen die ik toch nog net iets spannender vond. Alleen een andere vorm van spanning. Niet dat stomme gevoel in je buik, maar meer een mijn Hart wordt warm spanning.

Scans of a hand showing that the hand emits light

Op LinkedIn kwam ik een bericht tegen van Lanson Burrows Jones Jr. die de resultaten van een onderzoek van de Universiteit van Calgary in het kort samenvatte in zijn bericht. Het bericht is in het Engels en bevat veel wetenschappelijk jargon, die zelfs in het Nederlands vertaald nog abracadabra voor me zijn. Maar Google Translate vertaalde het naar iets waarvan ik de essentie wel goed kon begrijpen.

Ons lichaam zendt energie uit in de vorm van licht

Er wordt al langer onderzoek gedaan naar de Energie die het lichaam uitstraalt. Maar dit onderzoek toont het volgende aan.

Het onderzoek bevestigt dat je handen het meeste licht uitstralen en dat licht DNA kan genezen, vooral wanneer je hart, ademhaling en hersenen in perfecte harmonie zijn met de gamma-hersengolftoestand van de persoon die het ontvangt. Onderzoek van Frontiers in Chemistry en werk van de Universiteit van Calgary tonen aan dat het menselijk lichaam een ​​constante stroom ultra zwakke fotonen (UPE) uitzendt – 10²–10³ fotonen/cm²/s – in het zichtbare spectrum, waarbij handpalmen tot de helderste bronnen behoren. Deze fotonen, die door oxidatieve stofwisseling in de mitochondriën worden gegenereerd, worden in donkere kamers geregistreerd met gekoelde fotomultiplicator- en CCD-systemen, wat verbanden met ademhalingscycli en circadiane ritmes aan het licht brengt.

Ik weet niet iedereen er van op de hoogte is – en voor de trouwe lezers van mijn thuiskomen bij jezelf reeks is dit een spoiler – maar ik ben al 6 jaar een officiële Reiki Master. En zodra ik iets lees dat gaat over handen en licht ben ik uiteraard direct geïnteresseerd. Ik wist niet precies wat mitochondriën zijn, maar een snelle zoektocht levert de volgende uitleg op van Wikipedia.

Mitochondriën zijn de “energiefabrieken” van de cel en zetten voedingsstoffen (zoals suikers, vetten en eiwitten) met behulp van zuurstof om in de energie ATP, die nodig is voor alle lichaamsprocessen en -functies. Ze zijn cruciaal voor het functioneren van organen zoals het hart, de hersenen en spieren, en een tekort aan energie door een slechte mitochondriale functie kan leiden tot vermoeidheid, zwakte en diverse ernstige ziekten.

Dus even zoals ik het gelezen heb. Ons lichaam zendt Ultra (zwakke) fotonen uit, die aangemaakt worden in de mitochondriën. Naast de energie die onze mitochondriën produceren voor ons eigen lichaam, produceren ze dus ook energie die zichtbaar zijn als ultra zwakke fotonen. En dat deze energie die we uitzenden anderen kunnen helen als we ons met ons hart, onze ademhaling en onze aandacht op een andere afstemmen.

Kunnen onze handen anderen helen?

Two hands holding a string of lights.

Nu ben ik me er van bewust dat dit een redelijke versimpeling is en dat het in werkelijkheid complexer is. Maar dit was niet hetgeen mijn Hart sneller deed kloppen, want dat is het volgende citaat.

Licht is niet alleen iets wat je geeft, het is iets wat je kunt ontvangen. 850 nm nabij-infrarood licht dringt diep door en wordt geabsorbeerd door zuurstofarme hemoglobine, waar mitochondriën onder stress staan. Op mitochondriaal niveau stimuleert het cytochroom-c-oxidase, waardoor stikstofmonoxide vrijkomt, de zuurstofbinding wordt hersteld, de ATP-productie wordt verhoogd en oxidatieve stress wordt verminderd – met systemische voordelen, zelfs voor weefsels die er nooit direct aan worden blootgesteld.

En even verderop:

Moderne studies naar Reiki en handoplegging van genezend gebed tonen een meetbare vermindering van pijn, angst en stressindicatoren. Sceptici noemen het placebo – maar misschien is “placebo” het aangeboren fotonische netwerk van het lichaam dat zich reorganiseert tot coherentie wanneer het ondergedompeld wordt in liefde, intentie en geloof.

Het is niet geheel toevallig dat ouders – voornamelijk moeders – in alle culturen waar dan ook ter wereld, in een reflex hun handen op een pijnlijke plek van hun kind leggen wanneer het kind bijvoorbeeld gevallen is. Die reflex zit kennelijk nog in ons reptielen brein – ook wel het oer brein genoemd. Ons brein vind ik zeer fascinerend en in een artikel die in de pen zit, zal ik wat meer achtergrond geven.

Die reflex uit onze reptielenbrein is nog een restant van het helend vermogen dat in een ieder van ons zit. Namelijk dat wij anderen kunnen helen met onze handen. De reflex is er nog wel, maar als mens zijn de meeste van ons het contact met dat helend vermogen verloren.

Gaat dit onderzoek de weg voor alternatieve geneeswijze openen?

Woman faced to sunset and making a heart with her fingers around the Sun

Nu zou ik dit onderzoek als Reiki Master kunnen gebruiken om propaganda voor Reiki te maken. Maar mijn overtuiging is, dat degene die zich tot Reiki geroepen voelen vanzelf een cursus gaan volgen. Maar Theo, als het voor jou niet om de verbinding tussen wetenschap en Reiki gaat, waarom gaat je Hart dan sneller kloppen?

De Westerse wetenschap is altijd sceptisch geweest over dat wat ze “alternatieve” geneeskunde noemen. Reiki, Ayurveda, acupunctuur, voetreflex, homeopathie, en noem ze allemaal maar op. Ja zelfs osteopathie wordt gezien als alternatieve geneeswijze. En alternatief moet je in deze context lezen als niet bewezen door de Westerse Wetenschap. En als iets niet bewezen is dan kan het ook niet bestaan, althans daar komt het dan op neer.

Hoe zijn we op dit punt gekomen? Nou tot pak en beet 1000 jaar na Christus, bepaalde de kerk onze zienswijze en de “waarheid”. Waarbij de waarheid altijd bezien werd vanuit God. Nu kun je dit bekritiseren, maar je moet alles in de context zijn van de tijd waarin het gebeurde. Vanaf dat punt ontstond de wetenschap en vanuit dat gezichtspunt moet alles onderzocht worden. En als iets onderzocht is dan moet er binnen de wetenschap consensus zijn om iets uiteindelijk als de waarheid te bestempelen.

De wetenschap zelf is eigenlijk een hele harde wereld, waarin stellingen en opvattingen van de ene wetenschapper volledig afgeschoten kan worden door andere wetenschappers. En het kan lang duren voor de wetenschap tot een consensus komt. Maar als we iets niet kunnen waarnemen, betekent het nog niet dat het niet kan bestaan.

Dit laatste doet me denken aan een spreekbeurt van Vernon, een Antiliaanse man die bij mij in de klas zat toen ik begin jaren 90 op de MTS zat. Vernon was heel wat ouder dan ons en hij was ook diep gelovig. Zijn spreekbeurt ging dan ook over het geloof. En hij zei: “God is net als elektriciteit. Je kunt het niet zien, maar als je je vingers in een stopcontact stopt zul je de elektriciteit wel voelen.”

Ik hoop dat dit onderzoek een begin is naar meer. En dat we – wanneer de technologie zo ver is – ook kunnen bewijzen dat Meridianen en Chakra’s bestaan. Zodat we niet alleen meer kunnen leren over het wonder van helende handen, maar ook over de werking van acupunctuur en Chakra en Aura healing.

En niet omdat ik dat bewijs nodig heb, in mijn overtuiging gaan Oosterse en Westerse zienswijzen prima samen. Dat zien we al op het gebied van religie en filosofie, maar hopelijk gaan we dat ook zien in de medische wetenschap. Zodat we nieuwe manieren gaan ontwikkelen, waarbij snijden in een lichaam het uiterste hulpmiddel is. Waar medicatie die soms hard nodig, maar ook zo enorm giftig is, een laatste hulpmiddel is. Waar artsen niet meer een schadelijk ik weet-het-niet-meer medicijn uit hoeven te schrijven.

Met dit laatste doel ik op bijvoorbeeld diclofenac en antidepressiva. Ten aanzien van diclofenac hier een lijst met mogelijke bijwerkingen:

  • Maag- en darmklachten;
  • Maag- of darmzweer;
  • Hoofdpijn;
  • Duizeligheid;
  • Huiduitslag en jeuk.

Van antidepressiva is bekend dat mensen er suïcidaal van kunnen worden. En dit middel mag gewoon door een huisarts, zonder diepe psychiatrische kennis, worden uitgeschreven.

Hopelijk begrijp je nu een beetje waarom ik zo blij werd toen ik dit bericht las. Maar ik durf nog niet te veel te hopen. Het duurt nog wel even, ik denk eerder aan jaren, voor dit onderzoek algemeen geaccepteerd gaat worden. En of het door de wetenschap geaccepteerd zal worden is ook nooit een zekerheid.

Ik vind het leuk, als mensen een berichtje achterlaten.