Er was even iets minder activiteit op deze blog, omdat ik een paar dagen met vakantie was. En hoewel anderen gewoon bloggen op vakantie, wil ik me tijdens mijn vakanties op andere zaken richten. En toen ik terugkwam, had ik even wat tijd nodig om wat gedachtes te onderzoeken, hierover lees je meer aan het einde van dit artikel. Voor Nu eerst even mijn hart laten spreken en daarna andere blogs bij lezen.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle mensen op aarde die deze week door geweld om het leven gekomen. Ik ontsteek deze kaars voor hen die een naam hebben gekregen en voor hen die anoniem zijn gebleven.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle nabestaande van hen die deze week door geweld om het leven zijn gekomen. Ik wens hun veel liefde en warmte en hoop dat ze dit verlies in de loop der tijd een plekje kunnen geven.

Vandaag ontsteek ik een kaars in de hoop dat alle mensen op aarde zich altijd – dag en nacht – veilig mogen voelen. Dat de dag snel mag komen, waarop er geen geweld – in welke vorm dan ook – tegen mensen plaatsvindt.

Vandaag ontsteek ik een kaars voor alle mensen die een afschuwelijk misdrijf misbruiken gebruiken om hun polariserende oordelen en meningen ongeremd te verkondigen op (social) media. Op dat zij in mogen zien, dat polarisatie alleen maar tot meer polarisatie leidt. En dat de dialoog aangaan met andersdenkenden meer oplevert dan nog meer olie op het vuur te gooien.

Allereerst wil ik de laatste groep vragen, om eens na te denken over hoe respectloos dit is naar de nabestaanden van Lisa. Deze lieve mensen zijn in diepe rouw en jouw mening of oordeel zal hen hun dochter nooit teruggeven. Terwijl jij dit over een paar weken/maanden vergeten bent zullen zij voor altijd worden herinnert aan het verlies van hun dochter.

Goed U merkt vast al wel, dat al die oordelen en meningen iets bij mij te weeg brachten. Mijn LinkedIn feed – LinkedIn is de enige social Media die ik heb en die gebruik ik uitsluitend voor werk – liep vol met berichten naar aanleiding van de dood van Lisa.

Zo was er een dame, die een post van Wilders op X gebruikte om haar mening over Wilders te geven en ook hoe ongepast zij het vond dat Wilders de dood van Lisa gebruikt voor zijn eigen belang. En natuurlijk is dat heel erg, maar de dame in kwestie is zich er niet bewust van, dat zij met die post op LinkedIn exact hetzelfde doet. Indirect gebruikt zij de dood van Lisa namelijk om haar haat voor Wilders op Linked te verspreiden Ik heb getwijfeld om haar daar op te wijzen, maar ik kon het bericht niet meer terugvinden toen ik eenmaal een gepast antwoord had.

En dan was daar de – terechte – verontwaardiging over de dood van Lisa. Deze verontwaardiging werden voor het grote deel geuit door vrouwen – lees even verder voor je een oordeel vormt. Femicide moet stoppen en vrouwen moetende nacht terug moeten eisen. Uiteraard ben ik het deels met hen eens, ik ben tegen elke vorm van geweld tegen de mensheid en daar vallen vrouwen ook onder. Ik zet me in voor een veilige wereld voor ieder mens waar dan ook ter aarde, en daar vallen uiteraard ook vrouwen. Ik roep dus op dat “Mensen de nacht terug moeten eisen”

Ik zie elk mens namelijk als mens. En ja we hebben kenmerken waarop we verschillen. Fysieke kenmerken als biologisch Geslacht en Ras, verschillende opvattingen over Geloof of politieke- en seksuele voorkeuren. Maar onder al de kenmerken en opvattingen zit altijd een mens. Elk mens dat door geweld om het leven komt is er één te veel.

En dan nu waarom ik even tijd nodig had om wat gedachtes te onderzoeken. Ik las in verscheidene artikelen dat alle Mannen de oorzaak zijn van geweld tegen vrouwen of er medeplichtig aan zijn. En daar kwamen toch wel wat gedachten naar boven die niet zo fraai waren. Ik moest alle zeilen bij zetten om me niet te laten verleiden om in die gedachten mee te gaan. Wat deze gedachten waren is niet belangrijk. Als ik ze zou delen, dan zou ik immers dat doen waar ik zo op tegen ben: nog meer polarisatie brengen.

Nu ben ik me doorgaans vrij bewust van mijn gedachten en dit herinnerde mij er aan hoe ziek onze gepolariseerde maatschappij is. Hoe langer wij vast houden aan onze meningen en oordelen – ons eigen gelijk – hoe zieker de maatschappij wordt. Laten we ons allereerst weer eens openstellen voor de ander. De dialoog eens met de ander aan gaan en opzoek gaan naar de overeenkomsten met die ander en niet continue opzoek gaan naar – de makkelijke weg – de verschillen met die ander.

Bij deze steek ik een kaars aan voor alle mensen die zich – op welke manier dan ook – inzetten voor een geweldloze wereld, een wereld zonder polarisatie. Voor een wereld waarin mensen hun meningen en oordelen opgeven. Want dan – en alleen dan – zullen we in een wereld leven waar geen geweld meer is en waarin mensen in vrede en liefde met elkaar omgaan. Dat het licht van deze kaars hen mogen helpen om te blijven leven vanuit hun Hart.