Al vanaf jongs af aan, klopt spirituele ontwaking op mijn deur. Maar het heeft naar verhouding lang geduurd voordat ik echt “wakker” werd. Gedurende mijn jeugd had ik al interesse in geloof en spiritualiteit. Maar ik merkte al gauw dat mijn leeftijdsgenoten daar niet mee bezig waren en dat ze me raar aankeken als ik daarover begon. Als kind wil je er graag bij horen en mogelijk dat ik de interesse daarom al snel liet varen.

Het leven heeft wonderbaarlijke manieren om je dingen aan te rijken, maar vaak zien we het niet of willen we het niet zien. Zo is me een aantal keer iets overkomen, wat aanvankelijk een nare gebeurtenis leek te zijn. Maar waarvan achteraf kan zeggen dat het, het beste was dat me kon overkomen.

In mijn studententijd heb ik eens mijn sleutelbeen gebroken toen ik op de terugweg van een avond stappen met mijn fiets ten val kwam – laten we het maar jeugdige onbezonnenheid noemen. Dit ongeluk gebeurde toen ik een weekend bij mijn ouders op bezoek was en zorgde ervoor dat ik een aantal weken niet terug kon naar de stad waar ik studeerde. Dat gaf me veel tijd voor mezelf, ik ging veel wandelen en werd min of meer gedwongen om eens wat dieper in mezelf te kijken

Vanwege de hoeveelheid aan vrije tijd die ik na dat ongeluk had, begon ik me te verdiepen in de Oosterse filosofie en met name de pocketboeken van de Dalai Lama hadden mijn interesse. Ik heb in die tijd veel geleerd over compassie en mededogen, iets wat ik een ieder gun. Maar de tijd was nog niet daar en stilaan werd ik weer terug gezogen in de sleur van alledag.

Na mijn studententijd zijn me nog vaker dingen overkomen, alsof het leven me af wilde remmen wanneer ik te ver van mezelf afstond. Ik zat in 2002 maanden thuis met liespijn, en kwam daardoor in aanraking met helende energie. Na die tijd begon ik me te verdiepen in Chakra’s en engelen. Maar het moment was nog niet daar.

Op vrijdag 13 oktober 2006 reed ik, met 80 km/uur, tegen een boom tijdens de terugweg van mijn werk. Ik heb daar gelukkig geen fysieke klachten aan overgehouden, maar het werd me al snel duidelijk gemaakt dat ik dicht tegen een burn-out aanzat. Waar het lijkt alsof andere mensen altijd direct hulp krijgen van hun huisarts, was ik op mezelf aangewezen. Mijn huisarts zei: “Het zal wel overspannenheid zijn, met rust kom je er weer boven op.”

Via via, bracht het leven mij Tai Chi en al gauw merkte ik rare gewaarwordingen in mijn handen. Door het beoefenen van Tai Chi werd niet alleen mijn batterij weer opgeladen, maar kreeg ik ook mijn eerste ervaring in het aanwezig zijn in het Nu. Na een van mijn Tai Chi lessen reed ik naar huis en het leek net alsof alles heel langzaam ging. Pas jaren later zou ik leren wat die ervaring betekende. Ik vond het zo’n fascinerende ervaring dat ik Tai Chi bleef beoefenen en onbewust eigenlijk op zoek was naar hoe ik ik vaker zo’n ervaring kon krijgen.

Nu had ik voor 2014 al vaker gevast, op deze blog heb ik daar ook meerdere malen over geschreven, maar mijn vasten in 2014 was ook het begin van een mooie reis. Mijn ervaring met vasten is dat het je dicht bij jezelf brengt en dat bracht me in 2014 heel veel moois. En nu ik het artikel uit 2014 teruglees, schrijf ik daar over ervaringen en inzichten die ik later pas zou gaan begrijpen tijdens de studies die ik nog zou volgen.

In de lente van 2014 had ik nog steeds last van mijn rug, iets dat sinds 2002 zo nu en dan terugkomt. Ik had ook last van onzekerheden, ik controleerde bijvoorbeeld altijd meerdere malen of een deur wel op slot zat. En mijn onzekerheden bleven niet beperkt tot dat soort zaken – maar daaraan zal ik te zijner tijd ongetwijfeld nog wel een artikel wijden. Onzekerheden als hoe andere mensen mij zagen en ik voelde me overal ongewenst.

In die lente begon ik tijdens het vasten, uit het niets alles met aandacht te doen. Ik begon te koken met aandacht en respect voor het eten dat ik aan het bereiden was. Ik kon me opeens wel genoeg concentreren om boeken te lezen en dat bracht een innerlijke rust met zich mee. Ik raad het je van harte aan, wanneer je onrustig bent neem dan een stap terug en doe de dagelijkse dingen met aandacht. Afwassen of de was opvouwen met aandacht, is een hele toegankelijke vorm van meditatie,

Ik herinner me het moment nog als de dag van gisteren, of eigenlijk ruim 11 jaar aan gisterens geleden. Ik had de achterdeur op slot gedaan en ik was al bijna bij de voordeur aangekomen toen ik me automatisch omdraaide en terugliep naar de achterdeur. Daar aangekomen wilde ik voelen of de deur wel echt dicht was. Een stem in mij zei, dit ben jij niet! Ik heb toen ook niet gevoeld of de achterdeur op slot.

Ik realiseerde me ook dat ik mijn eigen rugpijn zelf in standhield. Bij het minste of geringste pijntje belde ik mijn fysiotherapeut op, want die zou mij wel weer van mijn klachten verlossen. Maar soms wil een lichaam even in een andere stand staan dan we willen en meestal corrigeert het lichaam zichzelf weer. Vanaf het moment dat ik me dat realiseerde, verdwenen mijn rugklachten voor een hele lange tijd.

Zonder dat ik op dat moment wist heb ik mijn zelfrealisatie in 2014 gehad. En vanaf dat moment volgen zoveel mooie dingen elkaar op. Ik ging dingen ondernemen die ik ervoor nooit gedaan of gedurfd zou hebben. Per toeval ontdekte ik dat de Dalai Lama naar Nederland kwam. Ik deed iets dat ik voor mijn realisatie nooit gedaan zou hebben, ik kocht voor mezelf een kaartje en ging er in mijn eentje heen en beleefde een geweldige dag.

Daarnaast melde ik me aan voor een Reiki cursus, iets wat ik heel lang wilde doen. Maar telkens als ik me aan wilde melden voor een Reiki cursus deed ik het niet. Een inwendige stem zei dan altijd weer “Je bent daar niet goed genoeg voor”. Die stem was ik door mijn zelfrealisatie ook kwijtgeraakt.

In de lente van 2014 kwam ik door mijn zelfrealisatie thuis bij mezelf. De Reiki cursus bracht alles in een stroomversnelling. Ik ontmoette mensen tijdens die cursus met wie ik daarna nog 4 jaar heb mogen mee reizen. Maar voor nu wil ik het hier bij laten. Wordt vervolgd.

Nog even een disclaimer.

In mijn geval hield ik mijn rugklachten voor een deel zelf in stand. Dat wil niet zeggen dat ziektes komen omdat je niet dicht bij jezelf staat. Ik weet dat er mensen zijn die beweren dat ziektes ons overkomen om een reden. Maar ongeacht of dat waar is of niet. Ga bij fysieke klachten altijd naar een arts.