toen had je geen drempels. toen had je kuiluh. Dat was een reclame die een paar jaar geleden op de tv te zien was. En nu wil ik niet overkomen als een sentimentele bejaarde die terugblikt op zijn leven, maar: Toen ik opgroeide in de jaren 80 toen speelde wij voornamelijk buiten op straat. We voetbalden, deden tikkertje, deden stoepranden en nog meer van dat soort kinder bezigheden. Buiten wat lego en playmobil om was er gewoon niet zoveel voor kinderen als nu. Er waren bijna geen computers en internet al helemaal niet. Ik was in mijn klas best een unicum met mijn Comodore 64.

Liefdesverklaringen schreef je gewoon op een briefje in die stopte je stiekem in de jaszak van het meisje als ze even niet keek. En kleding die maakte moeders vooral zelf, afgezien van je mooiste kleren die je 1 keer per jaar voor een speciale gelegenheid kreeg. Ik geloof zelfs dat mijn moeder nog kleren voor me maakte toen ik voor de eerste keer in de 3de klas van de middelbare school zat. Elke week kreeg ik een beetje zakgeld en al vroeg leerde ik de waarde van geld. Op vakantie gingen we ook nauwelijks want a) dat geld kon beter besteed worden en b) bijna niemand ging jaarlijks op vakantie. Dus zodra het mocht werkte ik in de zomervakantie bij een fruitteler. Daar plukte ik rodebessen voor 1 gulden 50 per uur.

En nu kun je denken dat ik me toch als een sentimentele ouwe zak op stel, maar dat is niet waar ik heen wil met deze blog. Als ik nu zie dat er snotneuzen van 8 met een mobieltje rondlopen, ze allemaal de nieuwste game console hebben met de nieuwste spellen. Tja dan denk ik wel eens dat zou ik vroeger ook best gewild hebben. Maar ik denk dat veel mensen zich nu niet realiseren hoe goed ze het eigenlijk hebben. En ik misgun niemand iets, maar van de volgende gedachte schrok ik zelf ook wel wat. Eigenlijk is heel die recessie zo slecht nog niet.

We zijn met zijn allen toch eigenlijk best wel een beetje verwend en het zou eigenlijk helemaal geen kwaad kunnen dat we weer leren wat de waarde van geld is. En natuurlijk mag ik niet generaliseren, want er zijn ook huishoudens waar wel op elk dubbeltje gelet moet worden. Maar er zijn ook huishoudens waar kinderen in dure merkkleding lopen, waar ze naar een paar maanden uitgroeien. Huishoudens die 2 keer per jaar op vakantie gaan en waar kinderen de waarde van geld niet leren kennen omdat er toch genoeg is. Toen de mensen nog niet zoveel geld hadden, toen hadden ze elkaar en soms heb ik het gevoel dat we elkaar een beetje uit het oog verloren zijn.