Gisteravond lag er weer eens een vrouw in mijn bed, sterker nog twee zelfs. Alleen waren die al weer verdwenen voor ik er zelf in kroop. Voor wat buren en vrienden M. en S. hield ik mijn verjaardag en M. en S. namen hun kinderen mee. De jongste ging in een campingbed en de twee oudste sliepen dus in de mijne. Nu ging dat slapen bij die twee niet echt vanzelf. Want als je 4 1/2 en 2 1/2 bent dan is liggen in zo’n groot bed (2m bij 2,2m) een feest op zich.

Ik bescheurde het toen ik die twee over de babyfoon hoorde die bij ons beneden stond. Ze hadden het touwtje van de schakelaar van mijn slaapkamer lamp ontdekt. De jongste wilde het licht aan en de oudste wilde het licht uit. Dat ging dus een tijdje aan en uit, aan en uit. M. ging al een paar keer naar boven om te zeggen dat ze echt moesten gaan slapen. Maar als hij net weer zat ging het licht weer aan en uit, aan en uit.

Op den duur was de oudste dat beu en die zei tegen haar zusje. “Als je het licht nog 1 keer aandoet pak ik je speen af”. En daarna was het stil boven.