Nu was de man met de muts ook een man van weinig woorden, zonder een woord te zeggen trad hij het huis binnen. In het huis zelf waren nog nauwelijks meubels aanwezig, de meeste waren al opgestookt in de alles-brander die in de woonkamer stond, een poging om de kou uit het huis te houden. De mannelijke bewoner van het huis stelde zijn gezin voor aan de man met de muts, zijn vrouw en zijn twee dochters. De jongste van de twee dochters was niet bijzonder aantrekkelijk te noemen, maar zo mag men ook eigenlijk niet kijken naar de geestelijk minder bedeelden. De oudste dochter was een aantrekkelijke jonge vrouw, of althans dat moet ze aan het begin van de winter nog geweest zijn. Door de extreme koude was het voor de man en zijn gezin moeilijk geworden om aan eten te komen en dat was hen ook aan te zien.

De man met de muts kreeg een karig doch warme maaltijd aangeboden en een bed om te overnachten. Over wat er die nacht gebeurde is weinig bekend, naar verluidt heeft de man met de muts de nacht intiem doorgebracht met de oudste dochter, zonder dat de andere gezinsleden hier iets van gemerkt hebben. En terwijl hij gemeenschap had met de oudste dochter hield hij zijn muts op. Toen het gezin ‘s ochtends wakker werd was de man met de muts al vertrokken en al die tijd die hij bij het gezin heeft doorgebracht heeft hij geen woord geproken.

Tegen de tijd dat de lente naderde, kwam er een warmte front die de koude verdreef. Stil aan smolt de sneeuw en kwam het openbare leven weer moeizaam op gang. De mensen treurden om het verlies van dierbaren en zouden deze winter nooit meer vergeten. En van de man met de muts is nooit meer iets vernomen.

[slider title=”Van de redactie” nstyle=”display:none;”]L’inverno, wat Italiaans voor winter is, is onder deel van de serie Quatro stagioni (de 4 jaargetijden). Het gehele verhaal van L’inverno is hier in zijn geheel te lezen. La primavera het vervolg verhaal is al bijna klaar. En die zal ik ook in delen publiceren.[/slider]