Zo rond de jaarwisseling was het extreem koud geworden, zelfs voor de tijd van het jaar, zo koud was het in eeuwen al niet meer geweest. Nadat het koude front het land had bereikt kwamen de sneeuwstormen die een witte deken over het landschap legden. De kou en de sneeuwstormen hadden het openbare leven totaal ontwricht.

Toen de media het nieuws nog in den lande konden verspreiden toonden ze reportages van snelwegen die inmiddels al in enorme ijsbanen waren veranderd. In het begin konden reddingsploegen nog mensen uit de gestrande auto’s bevrijden, maar zelfs voor de reddingsploegen waren de wegen onbegaanbaar geworden. De media had een ieder nog opgeroepen om vooral niet meer met de auto op pad te gaan, maar er zijn altijd mensen die zich daar niks van aantrekken. En nog altijd probeerden de Zuiderlingen met hun auto’s het warmere Noorden te bereiken.

Op de avond dat het nieuws voor het laatst op de televisie te zien was, was er een reportage te zien van de grootste snelweg die het Zuiden met het Noorden verbindt. Er was te zien hoe talloze auto’s, verlaten of nog bewoond, langs de kant van de snelweg stonden alsof het mobiele diepvrieskasten waren. In een van de auto’s zat een gezin waarvan alle leden doodgevroren waren. Op de achterbank zaten een jongen en een meisje die een zwarte, langharige bouvier omarmden. Het dier had hen nog even wat langer warm gehouden, maar ook de trouwe viervoeter heeft de kinderen niet kunnen redden.