Vrijdagavond in de late nazomer als de schemer terrein wint in zijn gevecht met de zon. Met enorme kracht tracht hij de zon in de horizon te drukken, maar dit zal hem het eerste half uur nog niet lukken. De zon, die al sinds de vroege morgen de hemel bezet houdt, is verzwakt door de inspanning die de bezetting haar heeft gekost. Na een korte adempauze waarin de schemer zijn tactiek overweegt en de zon haar linies herstelt, wordt de laatste slag van die dag gevoerd.

De dag vogels, symphatisanten van de zon, moedigen haar vanaf de aarde aan en met al haar laatste kracht verzet de zon zich tegen de overheersingsdrang  van de schemer. De inspanning die haar dit kost doet de hemel rood kleuren, als het gezicht van een atlete na een sportieve uitbarsting. De wolken, die overdag een schitterend contrast vormen met de helder blauwe hemel, zoeken dekking voor het naderende gevecht en nemen een roze, camouflerende kleur aan.

Het slagveld lijkt op het pallet van een schilder, die met rood en wit het perfecte roze probeert te mengen. Spoedig zal de schemer de zon met zijn koele adem verdrijven, de hemel verduisteren en de aarde verkoelen. Een aangename afwisseling na een warme dag.